Παρατηρητής ο γλάρος. Του Χρήστου Νιάρου .

Παρατηρητής ο γλάρος σε μια κολώνα ομπρέλας μάλλον θα βλέπει πιό καλά τις εξελίξεις και τα δρώμενα του εδώ καλοκαιριού . Αφού μάζεψε ψίχουλα απογεύματος από τις τόσες φωνές και μπουκιές επισκεπτών ,περιπατητών και λουόμενων της παραλιακής στων καταστημάτων τις ομπρέλες  που βλέπουν το κύμα ,είπε να ξεκουραστεί. Να εποπτεύσει και να αλαργέψει την θέα και από αυτό το σταθμό και μετερίζι .  Τα ταξίδια του πολλά . Μια στο νερό ,μια στον ουρανό τον κουράζουν .

Ατάραχος ,γαλήνιος και  σε θέση ασφαλείας με μαζεμένα και τα φτερά του ακούει τις ιστορίες μας για το πως βλέπουμε τα πράγματα της ζωής μας. Τα παραλειπόμενα των επισκέψεων και που πήγαμε ,της αποπνικτικής ζέστης που αιωρείται ακόμη και αν το φαγητό είναι νόστιμο και ακριβό και αν είναι καθαρό το νερό ,μικρό  πινελιές δηλαδή της ζωής μας που τις κάνουμε κουβέντες . Τα πάντα  μα τα πάντα όμως ακούει το γλαροπούλι .  Ακόμη και αυτά που δεν λέμε . Έχει αυτιά παντού ,βλέπει τα πάντα και τα τσιμπολογάει με τον τρόπο του .  Μια παρέα του ,δε , πιό κάτω μας την έχει κατα βρεί παιδεύοντας να φέρουν  βόλτα μια φέτα ψωμί στην άμμο .  Κανά δυό τρείς άλλοι γλάρο παρατηρητές πηγαινοέρχονται στην πετσέτα επώνυμης μάρκας μπας και βρούν κανένα ψίχουλο  και αφού οι κολυμβητές του απογεύματος την αφήσαν να λιάζεται και βγάζουν την φωτογραφία στα κύματα του απογεύματος ως μια ακόμη ανάμνηση καλοκαιριού  τους βρήκανε την κατάλληλη στιγμή .  Αεικίνητοι οι γλάροι ζούνε την εποχή .

 Και οι βουτηχτές Καδράρονται ,εστιάζονται οι στιγμές αναλόγως και διάθεσης ,στην κάμερα . Πουλάκι δεν υπάρχει στο φακό ,ένα απλό κλικ και δυό χαμόγελα ιδρώτα  όλα εύκολα με τα κινητά  . Από την άλλη  πλευρά και η εποχή είναι και πιό ανάλαφρη ενδυματολικά ,για σοβαρές κουβέντες μακράς διαρκείας οπως  πώς θα αλλάξεις τον κόσμο και πόσα παίρνεις ,αν και υπάρχουν και μας ορίζουν τις ζωές μας , εδώ σε αυτό το σημείο  του καλοκαιριού και της αμμουδιάς μάλλον είναι σε δεύτερη μοίρα .

Μα ο γλάρος ο συγκεκριμένος ,προτού να κρυφτεί στις θαλασοσπηλιές και προτού νυχτώσει καλά καλά ταξίδια και κατάρτια αλλοτινών εποχών ξεφύλλιζε ,ονειρευόντανε . Το βλέπα στα μάτια του .  Καρφωμένα στο άπειρο .

Κύμα το κύμα και οι φωνές  της παραλιακής ,πλουραλιστικά πληθαίνανε από τις ηλικίες γεμίζανε και το μαγαζί  αλλά και την εικόνα μπροστά μου .  Είχα όμως κάποιο πεδίο ελεύθερο .

Και ο γλάρος μου γύρισε την πλάτη του και στα βαθιά νερά ένιωθα ό,τι θα φύγει και θα χαθεί. Ούτε το όνομά του έμαθα ,ούτε συστηθήκαμε .  Δεν προλάβαμε και πιθανόν και δεν είχαμε χρόνο .  Δεν μπορώ όμως να απαντήσω με σιγουριά .

Αυτός στα ψηλά σε ένα δοκάρι ομπρέλας καλοκαιρινής και γω σε μια καρέκλα ,συμπληρώναμε το τοπίο και ό,τι άλλο δεν υπήρχε το φτιάχναμε . Όλα σε μια ήρεμη κατάσταση απόλαυσης και συμπόρευσης ,μαζί του , κοντά στα κύματα τα καλοκαιρινά και σε θέση απόστασης συντελούνται  ταχύτατα και με  λίγη φαντασία  - που δεν βλάπτει την υγεία και την στιγμή - χτυπάει και ο ήλιος ακόμη στα μάτια και μυρουδιές ταξιδιού σκάνε μύτη από κεί που δεν τα περιμένεις .

Ακούς και τους διπλανούς ποτό το ποτό ,βουτάνε και στην σαλάτα της εποχής ,ενω δυό χαρταετοί ανοίγουν πανιά στο βάθος του ορίζοντα και πιό πολλοί και πολλές ξυπόλητα εκεί που τους πιάνει το μάτι μου χάνονται στην βόλτα τους . Εχουν την δικιά τους σιωπή και αλμύρα και από ό,τι φαίνεται είναι καλά στο κόσμο τους αλλά και στην στιγμή που ζούνε το τώρα τους  χαμογελούν . Δεν με ενοχλούν,δεν τους  ενοχλώ .

Και ο γλάρος ο παρατηρητής όλα τα κατανοεί από κεί ψηλά που είναι . Σαν καπετάνιος .

Μπορεί να βλέπουμε το ίδιο καράβι της γραμμής που πάει την βόλτα του στην Τασμάνια ,μπορεί να αχνοφαίνεται ο κόλπος και κάτι  σπίτια του κόλπου της πολιτείας μας ,μα θα πάρουμε τους δρόμους της επιστροφής χώρια  σε λίγο .  Εγώ στα τσιμέντα και εκείνος στους χάρτες του ουρανού θα βρεθούμε . Από φανάρι σε φανάρι και στα όρια ταχύτητάς γειτονιά με γειτονιά θα φτάσω στο τσαρδί μου και εκείνος από δέντρο σε δέντρο ,από ουρανό σε ουρανό ,σε κάποιο βράχο θα πάει να κρυφτεί ,να βρεί την φωλιά του σε κάνα δέντρο . Δεν με ενοχλεί ,δεν τον ενοχλώ σε αυτό που είναι και μόνο που συνυπάρχουμε και έχουμε αυτή την επαφή είναι αρκετό.

Μα και οι δύο ,είμαστε παρατηρητές και παρατηρούμενοι και στο σημείο συνάντησή μας που βρεθήκαμε είπαμε και δύο κουβέντες που μοιάζουν ας πούμε με ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι  και Χορτασμένοι από το όλο πανηγύρι των στιγμών πάμε για ξεκούραση .

Μα αν αλλάζαμε και τους ρόλους μας ,ας κάνω μια πρόταση υποθετικά , εσύ για παράδειγμα να πάρεις το τιμόνι και εγώ τα φτερά σου ,πως θα το έβλεπες σαν ιδέα ; Ο χρόνος περνάει . Μετράω ενα δυό .... Τέλος χρόνου .Βλέπω ,δεν απαντάς . Έστω ,να κατέβεις και να στογγυλοκαθήσεις εδώ  και γω ναρθώ στην θέση σου ;  Ούτε και σε αυτό συμφωνείς ; Με τα πολλά  και τα λίγα ,Απάντηση καμμία δεν δόθηκε .  Και εδώ υπάρχει τέλος χρόνου . Πέφτει η αυλαία των ερωτήσεων .

Και ανώνυμα ,σχεδόν συγκαταβατικά ,και κυρίως  με απόσταση , τραβήξαμε για τα ταξίδια και τις σιγουριές της κατοικίας μας .

Κύμα το κύμα φανταζόμουν ,αργά μεσα στην νύχτα  κου ,ό,τι κάπου σε κάποιο κατάρτι βάρκας θα το ξημερώσει το γλαροπούλι της παραλιακής . Κύμα το κύμα φανταζόμουν ,ό,τι και αύριο θα ξαναβρεθούμε .

Και κάτι άλλο θα τσιμπολογήσουμε από το καλοκαίρι  το αυριανό . Φεριπείν στην προβλήτα αναχώρησης  πλεούμενων και ταξιδιωτών ψαρεύοντας ήλιο δειλινού θα ατενίζουμε το άπειρο των όποιων αποχαιρετισμών τους . Φεριπείν  χωρίς ομπρέλες και ξαπλώστρες ,σε κάποιο δοκάρι συνύπαρξης εγώ οριζόντια και συ κάθετα ,θα κάνουμε παιγνίδια με τα κύματα του ωκεανού βήμα με βήμα . Ολα μοιάζουν ,με παράσταση θεατρική και ώρες ώρες και σε ένα έργο με πολλούς ρόλους μας βρίσκει και ένα άλλο καλοκαίρι του εδώ ημισφαιρίου να ονειρευόμαστε με  κουβέντες ,κύματα και ταξίδια .  Εικάζω  , ό,τι είναι καλά και αυτά  το ψίχουλα για τα χρόνια μας που Θάρθουν .....