>> Η ζωή μας κοιτάει από το παράθυρο ,και μεις κάτοικοι στου σαλονιού τις πολυθρόνες σιωπηλά περιμένουμε τι άλλο θα μας πεί και θα μας φέρει ,ο χρόνος και τα λόγια της . Είναι κι αυτό το ραντεβού μας,μια ακόμη παρατηρήση με του εαυτού μας τα δρώμενα  ,που εδώ και νύχτες με μέρες ψάχνει πως θα χαλαρώσει αυτή την ώρα αλλά και πώς θα ταξιδέψει .  Ένα παράθυρο ,πολλά παράθυρα που βλέπουν το απόγευμα να φεύγει και να γυρίζει ήταν ο επίλογος και το κυρίως θέμα μας . Η νύχτα μας αυτή την στιγμή ,σαν μυστήριο και μυρουδιά αιωρείται  στους χάρτες του μυαλού.  Η νύχτα αυτή την στιγμή ,με  σινιάλα και ματιές που συνάντηςε η μέρα ,έχει το δικό της μεροκάματο . Διανυκτευουμε λοιπόν και καταναλώνουμε τις νύχτες με νύχτες . Μια ακόμη υποθετική στιγμή  για το τι άλλο θα φέρει ο χρόνος γεμίζει το ρεζερβουάρ της μνήμης μας . Ληγμένες διαδρομές της ψυχής μας με καλοσύνη κάνουν διακανονισμούς και προσθαφαιρέσεις ,την νύχτα αυτή των παραθύρων . Ασφαλισμένα ,διπλασφαλισμένα των προτάσεων κωδικοί και εικόνες πίσω από το κάθε παράθυρο μια ιστορία . Κουρτίνες του θεαθείναι ,κουρτίνες που δεν αφήνουν την νύχτα να περάσει στα σκοτάδια και στο φώς μας υπάρχουν και αναλόγως των στιγμών τραβιούνται ,κλείνονται ,ανοίγονται ,λερώνονται ,φοβούνται . Γίνονται όριο των ματιών .

>> Το  ρολόι του διαδρόμου ,που πάντα ξέρει την δουλειά του καλά και κουρδισμένο δεν κάνει λάθη  ταξιδεύει μαζί μας . Εκεί όμως που μας βρίσκουν τα δευτερόλεπτα του ,εκεί χανόμαστε .  Γιατί και τα δευτερόλεπτα ,όταν μονολογούν τους χτύπους τους ,παρατηρητές θέλουν .    Ο καθείς έχει ένα δικό του ρολογάκι . Περνάμε τον καιρό μας και τα σύννεφα που δείχνεις με τα δάχτυλα ,αν γυρίσεις το κεφάλι σου από την άλλη μεριά ,είναι ήδη όλα αυτά σε άλλο παράθυρο .    Και μεις στην μέση τους και στο κέντρο του δωματίου .    Λες και είμαςτε ο ήλιος και η γη του σύμπαντος και από κεί φυτρώνουμε . Και από τα πελάγη της νύχτας ,τα βαθιά και τα ρηχά της ξέφωτα που μοιάζουν με παράθυρα αναδυόμαςτε . Χαρτογραφούμε την νύχτα κατά το δοκούν . Των των λυρισμών μας τα δρώμενα στα παράθυρα των εποχών που άλλοτε γεμίσανε σταγόνες  όλων των ταξιδιών μας ,άλλοτε με χαμόγελα χωρίς ηλικία ,δοκιμάζουν τις αντοχές  μας  με τους τριγμούς ,τους αγέρηδες και τις σιωπές της νύχτας .  Το έξω των στιγμών ,το μέσα των στιγμών σαν μεταίχμιο και γέφυρα ,σκαλοπάτι του χρόνου της νύχτας το διαβαίνουμε . Επεισόδια και αποχρώσεις ζωής βιωμένης και μη ,παίζονται μπροστά και δίπλα μας .
 

>>  Και η ζωή ,αυτή που τέλος πάντων λέμε ζωή είναι εκεί έξω παρατηρητής και αφορμή για τα λόγια και τα χρώματά μας .Πίσω από τους τοίχους ,στον αέρα που αναπνέουμε και στα βήματα που θα κάνουμε ,μια ακόμη συνταγή τους ,για την νύχτα μας,την ακίνητη θα έρθει να μας βρεί. Νύχτες σε διανομή  ,νύχτες άγραφες των ονείρων νύχτες ,σε ένα αργότερα του χρόνου και αυτές θα έρθουν . Καράβια μπορεί να περάσουν ,χρώματα μπορεί να σταθμεύσουν αλλά εμείς παρκαρισμένοι στην σιγουριά ,γερασμένοι πριν -ή μετά - την ώρα μας ,ανέγγιχτα στα ερωτήματα μιας σιωπής τα ορίζουμε και τα κοιτάμε .  Και το χαλάκι κοιτάμε .Μάλλον  θάναι καλύτερα .

>> Μονολογείς και η σιωπή γεμίζει το δωμάτιο .   Ο καθένας ένα δωμάτιο και οι τοίχοι με τους τοίχους ,το κοινό σημείο επαφής με την νύχτα ,κοινό σημείο μια ακόμη σιωπή μας .  Ωμά και με σαφήνεια οι νύχτες ανοίγουν τα κιτάπια ,τα απωθημένα ,τα δεδομένα τους μπροστά και πίσω μας .   Και αύριο μέρα θάναι . Για όλους ξημερώνει και ένα παράθυρο και ποια πόρτα θα διαβούν ειναι δικό τους θέμα .  Ανοίγεις και το κινητό . Ανοίγω και το κινητό . Να σου στείλω μήνυμα ή να το σκεφτώ ; Σιωπηλά τα λέω, για να μην κάνω θόρυβο . Όλα πλήκτρα και κουμπιά είναι αυτή την στιγμή . Λογαριασμοί ,υποχρεώσεις ,φως ,νερό ,χώμα και ουρανός όλα γύρω γύρω . Και όλα ακριβά της ζωής οι ανάγκες και ο καθένας ,α με το τρόπο του τα παλεύει και τα βγάζει πέρα . Κλείνεις το κεφάλαιο αυτό και μπαίνεις σε άλλο τρυπάκι . Σαν το καλό υπόλοιπο των επισκέψεων ,που ακούς και το δίνεις όταν αναχωρούν . Μα η νύχτα ,οι κλωστές της ,τα σωθικά της ,η μοναξιά και η παρέα της είναι τώρα εδώ. Μια ακόμη στροφή ,μια ακόμη μελωδία έχει μείνει και κάπου μας συναντάει . Περάσαμε ,δεν περάσαμε καλά ;  Αποσιωπητικά και με ένα γεια στα χέρια σου ,μια επιβεβαίωση ακόμη δεν βλάπτει ,αν είναι ειλικρινής και αυθόρμητη.

>> Μηνυματίζουμε και συγκατοικούμε δίπλα δίπλα . Αλλά και χανόμαστε στο ανέγγιχτο των φίλων και των διαδικτυακών γνωστών .  Οι εικόνες ,εξωτικές ,χαρούμενες στιγμές ,τις ρουφάμε και τις δοκιμάζουμε από απόςταςη . μέσα από το πού πήγανε ,τί είδανε ,ζούμε . Μιά γεύση τους να γεμίσει τον ουρανίσκο και την νύχτα μας .

>> Μάλλον τα είπαμε όλα μαζί τους ή γίναμε έτσι ; Αναρωτιέμαι τώρα και που είσαι δίπλα μου Απάντηση καμμία . 

>> Και από την άλλη ,εδώ που τα λέμε ,γιατί μιλάω για τους δύο μας ;   Ο καθένας έχει την ζωούλα του ,τα δεδομένα και το χρόνο του . Η ζωή όμως τοίχο τοίχο ,την κοιτάμε μετρώντας τι κάναμε αλλά και πως θα γεράσουμε καλά και αν έχουμε πάρει τα χάπια για την πίεση ,βρίσκει τα λόγια και τα έργα μας από άλλη γωνία . Νύχτα  κριτής ,παρατηρητής ,συνεπιβάτης .  Νύχτα του ωκεανού ,των κοχυλιών νύχτα ,νύχτες των σπασμών ,νύχτες ήρεμες .  Νύχτα των καλών τρόπων και των εκπλήξεων .  Τίτλοι ευγένειας της νύχτας  οι λέξεις ή μια ακόμη φυγή του εγωισμού και της κούραςης κοιτούν τα τζάμια των παραθύρων . Τι κρύβει η βιτρίνα ; Αγάλματα και αϋπνίες ,αγκαλιές και όνειρα .  Οι Εικασίες του μας συμπαρέρνουν  και με συνήθειες και φαντασιώσεις ,υγραίνουν και ξηραίνουν τα εισητήρια της νύχτας .

>> Κοιτάμε . Μόνο αυτό κάνουμε .  Εικάζω κοιτάμε και τι δεν κάναμε . Βλέπουμε το μέλλον μας πως θάναι . Μισό χάπι ,μισό εγώ ,μοιρασιά κάνουμε . Ή κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε .

>> Και η ζωή που ζήσαμε περνάει από τα τζάμια του παραθύρου της κουζίνας ,σαν ατμός από σούπα και τα θολώνει . Καλά τα υλικά ,η συνταγή καλή και σε χαμηλή θερμοκρασία σιγοβράσουν όλα τα λαχανικά με το κρέας . Με μια ματιά ρίχνουμε την αλάτο ρίγανη αφού έχουμε τσιγαρίζει και τα κρεμμυδάκια με υπομονή γιά να πάρουν το καραμελέ τους χρώμα. Τρώμε σιωπηλά ,μιλάμε σιωπηλά . Και η ζωή και ο χρόνος της ,σαν εραστές που αγαπιούνται από την πρώτη μέρα συνάντησης τους , περνάει από μπροστά μας .  Άλλοτε σαν σερβιτόρος που ζητάει την παραγγελία ,άλλοτε σαν νοσοκόμα αποκλειστική για να ελέγξει τους παλμούς και το οξυγόνο μας  ,άλλοτε ώς επισκέπτης της νύχτας χωρίς δώρα στα χέρια για το λίγο της παρέας ,άλλοτε ως οποιαδήποτε επαγγελματίας  γιά την όποια δουλειά και ανάγκη μας να φέρει σε πέρας . Νύχτες αστεριών και ευχών υπάρχουν και θα υπάρχουν .   Αλλοτε και πάντα σαν άλλοτε ,με τα χρόνια , αλλάζουν οι ρόλοι μας και οι τίτλοι και οι κλεφτές ματιές που ρίχνεις στο χτές  λυτρώνουν .   Στο χτές ,και τι ωραία που πήγαμε και που δεν πήγαμε ,γεμίζει το κενό του δίπλα μας . Δυό καρέκλες δρόμος ,μια μπουκιά σχεδόν και να θέλει να γεμίζει την απόσταση ,μάλλον την αδειάζει .   Και οι φωτογραφίες στα κάδρα τους ,λες και φεύγουν από το τοίχο ,τα καρφιά τους και γίνονται συνομιλητές μας .   Βγαίνουνε από το βάθρο τους και μας χαιρετούνε . Οπως και νάχει κάνανε χιλιόμετρα και χιλιόμετρα  οι στιγμές αυτές.Και όλοι μαζί ταξιδεύουμε . Σε άλλα κεφάλαια και παραγράφους το μέλι και ο τρύγος των συναντήσεων φτιάχνει συμπεράσματα και με ιδρώτες δια ζώσης αναμετριέται . Σε κοντινό πλάνο ,όλα ζωές και πνοές ,παίρνουν .

>> Ένα χαρτί και ένα αυτί ψάχνουν να ακουμπήσουν την σιωπή και τα χιλιοειπωμένα της καθημερινότητας . Την δόξα αλλά και την κούραση των τόσων πληροφοριών και κυρίως μια αγκαλιά που διαρκεί ,ζητάνε . Τα αυτονόητα δεν χρειάζονται ώρα . Ματιές που μένουν στα τζάμια και στους τόσους καθρέφτες συνεννοούνται ,συνυπάρχουν αλλά και χάνονται . Σε άλλα παράθυρα πάνε σιγοψυθιρίζω .  Φοράς και τις στιγμές ,τις εικόνες πάνω σου  και πας κοντά στα παράθυρα .  Φεύγεις με τον τρόπο σου .  Προτού ανοίξεις δε το στόμα σου και πείς ότι είναι να πεις ,το στόμα μου το ξέρει .  Το περίπου των λόγων μας ,φαίνεται ότι μέχρι εδώ μας πήγαν τα έργα τους . Νύχτες των παραθύρου ,διαγώνια και κάθετα με το καθετί των αφηγημάτων μας στον ενικό του ουρανού αγγίζει τον καιρό. Ακόμη και την κόκκινη κλωστή των παραμυθιών την ξετυλίγει από την αρχή της .  Το μια φορά και έναν καιρό τους ,συλλαβιστά  το λές και πιό ψιθυριστά το φτιάχνεις . Και τα παράθυρα ακούνε με προσοχή .....