ΣΚΕΠΤΟΓΡΑΜΜΑ

79 χρόνια από τη Συμφωνία της Βάρκιζας

Η Βάρκιζα είναι μία παράλια τοποθεσία της Αττικής η οποία απέχει 27 χιλιόμετρα από την Αθήνα στο δρόμο προς το Σούνιο. Σήμερα ανήκει στην Κοινότητα Βάρης την οποία "ο Καλλικράτης", το 2010 συνένωσε με την όμορφη κηπούπολη της Βούλας και την πόλη της Βουλιαγμένης.

Σαν σήμερα 12 – 2 -24, στις 12 Φεβρουαρίου 1945, σε έπαυλη της Βάρκιζας,  υπογράφτηκε μεταξύ της ελληνικής Κυβέρνησης και του ΕΑΜ η ειδική «Συμφωνία της Βάρκιζας» η οποία επιχείρησε να τερματίσει θεσμικά τις πολιτικές και πολεμικές συγκρούσεις, που έμειναν στην ιστορία ως «Τα Δεκεμβριανά». Με το όνομα αυτό αναφέρονται οι συγκρούσεις που έγιναν στην Αθήνα λίγο μετά την Απελευθέρωση από τους Γερμανούς (Δεκέμβριος 1944), μεταξύ των κυβερνητικών δυνάμεων και των ενόπλων Σωμάτων του ΕΑΜ. (Το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, ήταν η αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στην Ελλάδα κυρίως την περίοδο της γερμανικής Κατοχής η οποία αποτέλεσε τη μαζικότερη αντιστασιακή οργάνωση κατά αυτήν την περίοδο και ήταν η μαζικότερη πολιτική οργάνωση στη σύγχρονη Ελλάδα.) 

Η συμφωνία αυτή αφορούσε την τύχη του ΕΛΑΣ. ΄Εγινε μεταξύ της κυβέρνησης Πλαστήρα ή καλύτερα ανάμεσα στο ΕΑΜ και τους ΄Αγγλους. Να σημειώσουμε επίσης πως έγινε και υπό την διακριτική επιτήρηση των σοβιετικών αντιπροσώπων  που είχαν έρθει στην Ελλάδα να νουθετήσουν το ΕΑΜ και το ΚΚΕ να μην ξεφύγουν από τη γραμμή της Συμφωνίας της Γιάλτας, όπου ο κόσμος όλος  χωρίστηκε σε σφαίρες επιρροής από τους τότε αρχηγούς Τσώρτσιλ, Στάλιν και Ρούσβελτ.

Τα τρία βασικά σημεία της Συμφωνίας ήταν: Α.) Αποστράτευση του ΕΛΑΣ και παράδοση του οπλισμού του. Β.) Η δημιουργία Εθνικού Στρατού κληρωτών στον οποίο θα εντάσσονταν οι έφεδροι αξιωματικοί του ΕΛΑΣ και Γ.) Η χορήγηση πολιτικής αμνηστίας σε αυτούς που έλαβαν μέρος στα Δεκεμβριανά. Στον όρο αυτό προστέθηκε και μία παράγραφος που εξαιρούσε όσους δεν παραδώσουν τα όπλα και όσους διέπραξαν φόνους κατά τη περίοδο της Κατοχής. 

Στη Συμφωνία αυτή φαίνεται καθαρά πως  τα πολιτικά στελέχη  του ΕΑΜ και του ΚΚΕ απάλλαξαν τους εαυτούς τους από κάθε πολιτική ευθύνη και άφησαν τους απλούς μαχητές του ΕΛΑΣ έκθετους σε διώξεις. 

Να σημειώσουμε εμφατικά πως η ασάφεια της παραπάνω προστιθέμενης παραγράφου οδήγησε όλη την Ελλάδα στο Εμφύλιο σπαραγμό του 1946-49. Εδώ πρέπει να ειπωθούν πάρα πολλά. Το βέβαιο είναι πως η Συμφωνία τη Βάρκιζας δεν κατόρθωσε να συμφιλιώσει τους ΄Ελληνες γιατί ως αποτέλεσμα είχε τη λειτουργία πάρα πολλών στρατοδικείων, φυλακίσεων, αλλά και εξορίσεων στα ξερονήσια της Ελλάδας.

Εδώ ακριβώς να αναφέρουμε - και πάλι πολύ εμφατικά - πως ο ΄Αρης Βελουχιώτης δεν αναγνώρισε τη Συμφωνία της Βάρκιζας και αρνήθηκε να αφοπλιστεί. Ξαναβγήκε στο Βουνό χωρίς καμία πιθανότητα επιτυχίας. Ο Βελουχιώτης διαγράφτηκε και αποκηρύχτηκε από το ΚΚΕ και διωκόμενος από κυβερνητικές δυνάμεις, αυτοκτόνησε στις 15 Ιουνίου 1945 στη Μεσούντα της Άρτας. Χαρισματικός και αμφιλεγόμενος, ο Βελουχιώτης είναι μια από τις πλέον τραγικές φυσιογνωμίες της Νεοελληνικής Ιστορίας. Για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θεωρείται μέχρι και σήμερα ένας ήρωας ή και προδομένος ήρωας, ενώ για ένα άλλο τμήμα της ένας βίαιος εγκληματίας.

Συμφωνία της Βάρκιζας.

Η ΘΛΙΒΕΡΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Ακριβώς ένα χρόνο μετά τη Βάρκιζα το ΚΚ αποφασίζει την αποχή από τις εκλογές του Μαρτίου του 1946, ένα πρώτο και μεγάλο σοβαρό λάθος το οποίο νομιμοποίησε τη νέα κυβέρνηση η οποία αποφασίζει πλέον και κάνει  ό,τι θέλει. Επίσης το άλλο τραγικό ΛΑΘΟΣ είναι η απόφαση του Σεπτεμβρίου του 1947 να αρχίσει ¨επισήμως¨ τον πόλεμο. Πού πήγαινε, πώς και με τι; Εδώ φάνηκε η παντελής έλλειψη πολιτικής οξυδέρκειας και καταλήξαμε στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο Πόλεμο 47-49.

Όλα αυτά είναι μάλλον πρόσφατα γεγονότα τα οποία πρέπει να γνωρίζουμε όλοι μας, γιατί εάν δεν γνωρίζει κανείς το παρελθόν του δεν μπορεί να προγραμματίσει το μέλλον του. Γνωρίζουμε όμως την Ιστορία μας και ειδικά εμείς οι ΄Ελληνες της Διασποράς και πιο συγκεκριμένα στη μεγάλη ελληνική Παροικία της Μελβούρνης; Τολμηρά θα έλεγα ΟΧΙ! Και τούτο, γιατί σε κανένα ελληνικό σχολείο δεν διδάσκουμε ελληνική Ιστορία. Επιπλέον η Ιστορία ως σχολικό μάθημα ακόμη και στα πανεπιστήμια τείνει να καταργηθεί. Ακούσατε ποτέ να γίνεται καμία ιστορική Διάλεξη, ή ακόμη και εκπομπή στη Μελβούρνη των πολλών εκδηλώσεων; ΄Εχουμε πέσει όλοι μας μόνο στις εκδηλώσεις φαγητού, λες και πεινάμε θανάσιμα όλοι μας στη Μελβούρνη!

Εύχομαι αυτό το σύντομο αρθράκι να δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να γνωρίσουν με πολύ λίγα λόγια μία σημαντική περίοδο της Ιστορίας μας και ίσως αρκετοί να ανοίξουν και κανένα βιβλίο Ιστορίας – ως συνέχεια - να μάθουν και τις λεπτομέρειες ώστε να μην τις επαναλαμβάνουμε απερίσκεπτα τα λάθη μας. Η συναίνεση δεν είναι και τόσο θανάσιμο …αμάρτημα! όπως μας διδάσκει και η …Βάρκιζα!