Η νύχτα ταξιδιών  σε μια σελίδα ημερολογίου ,σαν γεύση ,αλήθεια και αφορμή ξημερώνεται  .

Του Χρήστου Νιάρου

Μελβούρνη .

Την νύχτα συντελούνται οι πιό βουβές μεταμορφώσεις των ψιθύρων της μνήμης και στων αστεριών και στη λάμπα δωματίου ,εικόνες ,σιωπές ,θύελλες και σκοτάδια  από βήματα και τόπους ονείρων ,

παίρνουν θέση δίπλα σου .  Οι νύχτες όταν ταξιδεύουν ,καλπάζουν οι ώρες με ή χωρίς χαλινάρια  ονείρων αληθινών  και το φίλμ της ζωής δεν κολλάει ,δεν παγώνει με τον χρόνο τους .Δεν έχει ωράριο η νύχτα και το κάθε δευτερόλεπτο της είναι απαιτητικό και θέλει πολύ προσοχή στην εργασία και στη δε,  τέλεσή της ναχεις και τα μάτια σου δεκατέσσερα . Δεν σηκώνει καμμία ή πολλές αναβολές αναμνήσεων ,ούτε και  κώδικες τυπικότητας η νύχτα των γεύσεων και των αφορμών χαμπαριάζει . Ένα εδώ της που γίνεται εκεί , με τις νύχτες που φύγανε έχει πολλά να πεί ,πολλά και να μολογήσει .

Αλλά και το περίγραμμα των όποιων απουσιών τους έχει το τρόπο να τις βάζει στην θέση τους .

Με τρυφερότητα η  διαδοχή των γεγονότων από το πολύ λαχάνιασμα  για να αποδείξουν κάτι αλλά και σαν πεπρωμένο που κρέμεται από μια λεπτή κλωστή του χρόνου ,ενώ το κεντάει και το ράβει με μπαλώματα λέξεων εντούτοις είναι ένα ζητούμενο συμπερασμάτων ,και κατά μόνας και κατά παρέα .    Το σκίσιμο δε, του χρόνου και κυρίως ,τα υφάδια του , που τα φόρεσες και τα ξανα φόρεσες είναι ένα ζητούμενο και αυτό .  Αυτές οι μεταμορφώσεις της νύχτας ασκιωτες σκιές-κλωςτές ,που σημαδεύουν ,υφαίνουν έστω και παροδικά τους χτύπους και τα λόγια σου ,από τα κρησφύγετα που ήρθαν , εκεί καταλήγουν. Μένουν ,οι πόνοι στα χέρια ,στις ρυτίδες σαν κάποιο επινίκιο .  [image1.JPG]

Μα η νύχτα νοσταλγεί και κρατάει ημερολόγια  καί λέξεις  για κάθε ενδεχόμενο του χρόνου . Να θυμηθούμε και μια γραφή ,από τις πολλές του Πορτογάλου συγγραφέα ,Φ.Πεσσόα ´´´´Είμαι ολόκληρος μια αόριστη νοσταλγία ,ούτε του παρελθόντος ,ούτε και του μέλλοντος. Είμαι μια νοσταλγία του παρόντος:ανώνυμη,εκτενής,ακατανοήτη ´´´´´´.

Νύχτες που ζητούν επιστροφή και αποδόμηση ,εγκιβωτίζουν πληγές,νοσταλγίες,χρόνια κύματα ,βότανα και χελιδόνια. Όσες γωνίες θέασης ,τόπου και χρόνου και να αλλάξεις τα ημερόγια ,τα νυχτολόγια ,τα βιωμένα σε ξέρουν και τα ξέρεις .

Επουλώνεις τις πληγές ,τις όποιες αφορμές με το βαμβάκι των λέξεων  της νύχτας .Μπορεί και το χαρτί των γραφόμενων ,να το κόβεις με τα δάχτυλα ,μπορεί όμως  και να  σου κόψει και το δέρμα . Πληγή μικρή,πληγή μεγάλη , γιατρεύεται ,γιάνει με τον καιρό . Οι Ανθρώπινες λεπτομέρειες των νυχτών συμπληρώνονται πάντα με όνειρα άρρητα  και με κουβέντα . Μα η απόσταση  του εδώ με το εκεί ,ποιά νύχτα την γεμίζει,την μικραίνει   ; Σε ποιά πτώση και σε ποιόν αριθμό η γραμματική της νύχτας σε συναντάει και σε περνάει στο απέναντι ; Στο απέναντι που θέλεις να ακούσεις ; Ή που δεν το κατάλαβες ;

Και αν ο καπνός του τσιγάρου σου αναρριχώμενο φυτό γίνεται ,και αν το φεγγάρι μπορεί να μην είναι με το μέρος σου ,αλλά και οι επιθυμίες της νυχτός είναι  σαν το σβησμένο ηφαίστειο της Αίτνας ή της Σαντορίνης ,αλλά η λάβα και η στάχτη τους σε καίει ακόμη  ,τότε , είναι και αυτά κομμάτια του προγράμματος.

Τοπίο στο τοπίο  ,νύχτα με νύχτα ,γυρνάς σε σελίδες και χάρτες και πλατείες . Και ο ημιυπαίθριος βίος της Μεσογείου  αγκαλιάζει ,πηγαινοέρχεται ,ζεί με όλα τα νεύματα ,ρεύματα των εποχών εδώ και χρόνια .

Τραπεζάκια έξω  μεγάλες και οι νύχτες μα με όνειρα αληθινά και στο μπαλκόνι  σε βγάζουν  με την καλή τους συνέχεια και το καλό υπόλοιπο των προςωρινών αποχαιρετιςμών  . Όλα ,μέχρι την αυριανή ,την επομένη .

Και το κάστρο της Μμονεμβασίας που περπάτησες νύχτα ,στο κανόνι το μαγαζί και στην ταράτσα του ,με αθερίνα και χταπόδι σχάρας και το πέλαγος καλοκαίρι που ταξίδευε ,μας ταξίδευε το κύμα .    Ακόμη και η νύχτα των χειλιών χαλαρά ταίζε την στιγμή  ,μπουκιά την μπουκιά και η μελωδία σκάρωνε ταξείδια .[image2.JPG]

Κανένα ψίχουλο της στιγμής ,καμμιά μυρουδιά δεν πήγε χαμένη  και οι βουκαμβίλιες με τις ελιές δεν κρύβανε το φεγγαρι  ,ούτε και την βόλτα του .  Και η δίψα μας με Μαλαγουζιά και ποτήρι το ποτήρι έφτιαχνε αφηγήματα Ακόμη και στις στροφές της κατηφόρας ,της επιστροφής ,η σονάτα του σεληνόφωτος του Γ.ρίτσου ,μας μονολογούσε μια ακόμη εκδοχή του έρωτα . Και το άγαλμα του κοιτούσε το Αιγαίο .

Πως πέρασαν γρήγορα αυτές οι ώρες και όταν τις αναπολείς ,μένεις με μια γεύση γλυκόλαλη ,γλυκόπικρη ,γλυκόξινη στο στόμα αλλά και με μια γλυκιά γυροβολιά  ,γεφυρώνονται και γη και γράμματα ...

Σαν νερό που γλυστράει  μέσα στα δάχτυλά μας και μακριά μας πάει ´η θύμηση αυτή ,γεφύρια περνάει νύχτα και με βουτιά στο Ιόνιο και στις σπληλιές και στο γυαλό των Παξών μας ξέβρασει   το κύμα της .

Νύχτες κρύσταλλο στους καθρέφτισμούς  των νερών και στις αμμουδιές που περπρατήςαμδ μέχρι και που και το σάλιο μας το αλμυρό έφτιαχνε λέξεις με τα χαλίκια της άμμου . Καλοκαίρι και καλοκαίρια χωρίς τελειωμό  ξημερώσαμε με γεύσεις ονείρων κάτω από το σεντόνι του ουρανού .

Νύχτες που βολτάρουν ακόμη στην μνήμη δεν με κουράζουν  .Σε αυτή τους την επαναφορά , μπροστά στο λιμάνι της Πάργας μας βγάζουν τα βήματά μας και στο κάθε της ανήφορο ,κάθε παράθυρο σπιτιού είναι μια πολιτεία ολάκερη που βλέπει το Ιόνιο ,με καμάρι .

Μελένιες νύχτες ,χωρίς μελάνι και χαρτιά ,περνούν από μπροστά μου . Ονειρα που βρήκανε στεριά ,βράχια που ταξιδεύουν στα αρτολίθια και στα γιασεμιά του  χαςάν πασά στα σοκάκια της πρέβεζας συγκεράζονται  με νύχτες και μυρουδιές ,καθώς πέφτουν χωρίς θόρυβο στα μαλλιά σου οι σιωπές και τα νεα από το διπλανό τραπέζι .

Πιό κάτω το λιμάνι , το άγαλμα του Κ.Καρυωτάκη και τα  φώτα των δρόμων πανω στα βουνά , τα βλέπεις ; . Πως στολίζουν την νύχτα και τα επιφωνήματα και αυτά μια παρέα .  Μαζί σε όλα αυτά και τόςα βήματα και διαβάτες που ζούνε και αγναντεύουνε τα κύματα και την βόλτα της στιγμής εδώ και χρόνια ,γινόμαστε και μεις παρέα και παρόντες στο ταξείδι των ορατών και μη στιγμών . Ώρες ώρες ,τα λόγια του Αλεξανδρινού μας Κ.Π Καβάφη ,´´´´και αν φτωχική την βρήκες την Ιθάκη αυτή είναι ,δεν σε γέλασε´´´´,συναντούν τα λόγια του λαού που λέει και η φτώχεια ...θέλει καλοπαίραση . Νύχτες που η κάθε τους λεπτομέρεια  ,εκεί που φαίνεται να μοιάζει η μια με την άλλη εκεί είναι και η διαφορά.  Εικασίες ή συγκίνηση ; Δεν γνωρίζω .

Να φταίει ο αέρας ; Να φταίει ό,τι μιλάμε την ίδια γλώσσα ,κύματα,βουνά και πλάσματα ;  Και κεί που ψάχνω για μια άλλη αφορμή τους έρχονται και τα ταξίδια και τα λόγια του Ν.Καββαδία να μας κάνουν σινιάλα και για να μας συναντήσουν οι γραμμές τους.

Ο Γιάρρα Γιάρρα  το εδώ  ποτάμι και ο Αμβρακικός κόλπος και του εκεί ποτάμι ,τα λένε . Και συναντιούνται καθώς ο ένας μπαίνει στα νερά του άλλου και είναι μια παρέα μας σημαντική . Σε αυτή τη ροή και την σύμπλευσή τους στεκόμαστε . Ομοιοκατάληκτα,πολυφωνικά τα νερά τους σαν πανηγύρι κελαρίζουν ,ξεδιψούν το άλγος της νύχτας . Οπως και τις νύχτες τις καθημερινές όταν βγάζεις ή μπαίνεις στα πατούμενα του άλλου και των στιγμών του ,προχωράς το μεγάλο νταραβέρι που λέγεται ζωή .  Και οι μνήμες έχουν πολλές αποχρώσεις.

Για μια ακόμη αρωγή και ευδοκίμηςή τους ,στέκομαι και σε μια σελίδα του βιβλίου αναζητώντας τον χαμένο χρόνο του Μ.Προύστ  .  Μια γεύση για την περίφημη Μαντλέν του :""" Αλλά την στιγμή που ´η γουλιά ,ανακατεμένη με τα ψίχουλα του γλυκού,άγγιξε τον ουρανίσκο μου,σκίρτησα,προσέχοντας κάτι καταπληκτικό που συνέβαινε μέσα μου.Μια γλυκιά απόλαυση με είχε κυριέψει,απομονωμένη,χωρίς να ξέρω την αιτία της.Μου είχε ξαφνικά τις περιπέτειες της ζωής,αδιάφορες,ακίνδυνες τις καταστροφές της,ανύπαρκτη τη συντομία της,με το ίδιο τρόπο που επενεργεί ο έρωτας,πλημμυρίζοντας με μια πολύτιμη ουσία:ή,μάλλον,´η ουσία αυτή δεν ήταν μέσα μου,ήμουν εγώ.Είχα πάψει να νιώθω τον εαυτό μου μέτριο,τυχαίο,θνητό.Από που μπορούσε να μου έρχεται αυτή η έντονη χαρά;Αισθανόμουν πως ήταν συνυφασμένη με την γεύση του τσαγιού και του γλυκού αλλά και πως την ξεπερνούσε απεριόριστα ,πως δεν μπορούσε να είναι της ίδιας φύσης. Από που ερχόταν;"""".

Νύχτες πολλών ταχύτητων ,στα χαμηλά βαρομετρικά των αισθήσεων εξακνινώνονται ,ανοίγουν πανιά και ξημερώνονται όπου γης και χρόνου οι εικόνες και λόγια . Ολα δρόμοι μιας αναχώρησης .  Και εκεί που  απλώνονται με λέξεις και γεύσεις διαρκείας ,οι αφορμές τους γίνονται ένα άλλο εδώ.

  Χρήστος Νιάρος , κείμενο και φώτος .

 Reproduced with the permission of the Author