Στην απογραφή του Αυγούστου 2016, οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας αντιπροσώπευαν το 2,8% του πληθυσμού της χώρας, ήτοι 649.200 άτομα. Οι περισσότεροι ζουν στη Νέα Νότια Ουαλία (206.176) και το Κουίνσλαντ (186.482). Στη Βικτώρια έχουμε 47.788.

Ο μέσος όρος ηλικίας τους είναι 23 χρόνια, ενώ ο μέσος όρος όλων των κατοίκων της Αυστραλίας είναι 38. Ο μέσος όρος του εβδομαδιαίου οικογενειακού εισοδήματος είναι $1,203.00.

Όλα αυτά μας χρειάζονται για τις κρατικές αποφάσεις σε πολλούς τομείς. Πολλές τέτοιες πληροφορίες μπορεί κανείς να βρει στον ιστότοπο της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Αυστραλίας, στα Δεδομένα της Απογραφής του 2016 (Census Data ABS).

Οι περισσότεροι Αβοριγίνες ζούσαν σε ομάδες γύρω από το βράχο Άιερς που στη γλώσσα τους ονομάζεται Ουλουρού, αλλά επίσης ήταν διασκορπισμένοι και σε όλη την ήπειρο. Οι Αβοριγίνες της Αυστραλίας είναι πιθανό να ήρθαν από την νοτιοανατολική Ασία τουλάχιστον πριν από 40.000-45.000 χρόνια. Λέγεται ότι στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 400.000 περίπου αυτόχθονες που ήταν χωρισμένοι σε 500 περίπου διαφορετικές φυλές με διαφορετικές γλώσσες.

Οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας πίστευαν και εξακολουθούν και σήμερα να πιστεύουν ότι η γη είναι θρησκευτικό φαινόμενο και κατοικείται από τα προγονικά πνεύματα. Αυτή ήταν η εποχή του Ονείρου (Dreamtime). Αυτή η πίστη γιορτάζεται και σήμερα με θρύλους, τραγούδια, μίμηση, ξυλοτεχνία και ζωγραφική.

Το πιο γνωστό στοιχείο του πολιτισμού των ιθαγενών ήταν και είναι το ντιτζεριντού, το διάσημο μουσικό όργανο των Αβοριγίνων. Το μουσικό αυτό όργανο είναι ένας μεγάλος ξύλινος σωλήνας από τον οποίο με ένα φύσημα παράγεται ένας ήχος σαν βούισμα. Πρόκειται για ένα απλό κούφιο κλαδί από ευκάλυπτο, το οποίο λειτουργεί ως αντηχείο, ενισχύοντας τους ήχους που παράγει ο μουσικός με το στόμα του. Ένα όργανο με εντυπωσιακές δυνατότητες παρά την απλότητά του που χρησιμοποιείται σε όλες τις θρησκευτικές γιορτές των Αβοριγίνων.

Το πιο γνωστό όπλο που δημιούργησαν οι Αβοριγίνες είναι το boomerang (μπούμερανγκ). Στα Ελληνικά έχει επιχειρηθεί να ονομαστεί αυτεπίστροφο και το όνομα αυτό περιγράφει και το σκοπό του, πηγαίνει, σκοτώνει και επιστρέφει μόνο του.

Αυτή είναι μία πολύ σύντομη επισκόπηση της Ιστορίας των Αβοριγίνων, αλλά έχει και μία άλλη πλευρά που πρέπει να αναφέρουμε για την Αυστραλία που είναι η χώρα μας σήμερα και ανήκει στους Αβοριγίνες και τους λευκούς.

Οι πρώτοι Άγγλοι έποικοι όταν ήρθαν εδώ ονόμασαν τη χώρα «Γη του Κανενός» (Terra Nullius) και αυτομάτως όλη η ήπειρος έγινε βασιλική γη. Έτσι ήρθε η εποχή της αιματηρής γενοκτονίας των Αβοριγίνων. Ταυτόχρονα, ακολούθησε η εποχή της πολιτισμικής εθνοκτονίας και αυτό σήμαινε την παραχώρηση του δικαιώματος να επιζήσουν, με τίμημα να πάψουν να είναι αυτό που ήταν και να γίνουν αυτό που οι άποικοι ζητούσαν από αυτούς. Έτσι ήρθε και η λεγόμενη «τελική λύση», λόγια που ακούστηκαν μόλις πρόσφατα στο εθνικό Κοινοβούλιο στην πρωτεύουσά μας.

Το πρώτο Σύνταγμα της Κοινοπολιτείας του 1901 έλεγε ότι οι ντόπιοι ιθαγενείς στις απογραφές δεν θα μετριούνται ως κάτοικοι της χώρας. Το 1967 με Δημοψήφισμα καταργήσαμε το Άρθρο τούτο. Το 1972 καταργείται η πολιτική της Λευκής Αυστραλίας και ο τότε πρωθυπουργός Γκοφ Ουίτλαμ, εγκαινιάζει τη θητεία του με μια συμβολική κίνηση: Παραδίδει σε έναν από τους ηγέτες των ιθαγενών της Βόρειας Επικράτειας τον κόκκινο βράχο Ουλουρού λέγοντας: «Εμείς όλοι, οι Αυστραλοί, μειώνουμε τους εαυτούς μας όταν αρνούμαστε στους Αβοριγίνες τη δίκαιη θέση τους σε αυτό το έθνος». Το 1992 –επί πρωθυπουργίας Πολ Κίτινγκ- το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας επιστρέφει στον Έντι Μάμπο, έναν νησιώτη του στενού Τόρες, τη γη των προγόνων του, αναγνωρίζοντας έτσι για πρώτη φορά το «Native Title». Το 2008 ο πρωθυπουργός, Κέβιν Ραντ, λέει τη μεγάλη «Συγγνώμη» για την «Κλεμμένη Γενιά».