ΤΟ ΚΕΡΜΑ   (Αληθινή ιστορία)

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΘΑΥΜΑ, ΜΙΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Ένα φθινοπωρινό απόγευμα, στα έντεκα μου χρόνια  περίπου, βρισκόμουν με μια φίλη μου και συμμαθήτριά μου, έξω στο προαύλιο της εκκλησίας του χωριού μας, (Άγιος Γεώργιος.) Σαν παιδιά παίζαμε και εμείς έξω στον αυλόγυρο της εκκλησίας. Εκεί που παίζαμε βλέπουμε μια ηλικιωμένη γυναίκα ντυμένη στα μαύρα, είχε και μαντήλα μαύρη δεμένη στα μαλλιά της.

Θυμάμαι και ποια ήταν αυτή η γυναίκα,

( Μηλιό Κουρουβέη Μπάφα ) λεγόταν,  μία από τις κόρες της, ήταν και η νουνά της μητέρας μου. Δεν θα ξεχάσω την αιφνιδιασμένη έκφραση στο πρόσωπό της, καθώς έβγαινε από την μεγάλη ξύλινη και βαριά εξώπορτα της εκκλησίας. Ήταν σαν να είχε δει κάτι το ασυνήθιστο, κάτι το υπερφυσικό που την συντάραξε. Μόλις μας είδε σήκωσε ψηλά τα χέρια της και φώναξε δυνατά με την χωριάτικη διάλεκτο, (πιστεύεται κουρτσούδιαμ! Πιστευτέ...!!  Εμείς την βλέπαμε με απορία δεν καταλαβαίναμε τι είχε γίνει και φώναζε έτσι αυτή η γυναίκα και μάλιστα τόσο δυνατά και με την τόσο περίεργη έκφραση στο πρόσωπό της.

Η γυναίκα άρχισε να λέει, το κέρμα! Το κέρμα! Μου το πήρε από τα χέρια! Είναι κολλημένο στην εικόνα! Ελάτε! Ελάτε να σας δείξω! Πήγαμε και εμείς κοντά της και ρωτούσαμε στην ηλικιωμένη γυναίκα τι έγινε και την τάραξε τόσο, Ελάτε! Ελάτε! Πάμε μέσα στην εκκλησία να σας δείξω, και έτσι σπρώξαμε την βαριά εξώπορτα της εκκλησίας, μαζί με τη γυναίκα και μπήκαμε μέσα, δεν ήταν κάνεις εκεί, ησυχία βασίλευε και γαλήνη παντού μέσα, στην όμορφη και μεγαλοπρεπή, διώροφη εκκλησία μας,

που ήταν και είναι το στολίδι του χωριού μας,

πολύ φανταχτερή, μέσα στην πλατεία του χωριού, κτισμένη από το 1868. Παλιά αλλά πολύ όμορφη και καλοδιατηρημένη, ασπρισμένη κατάλευκη, με το ψηλό καμπαναριό της, που τη στολίζει πραγματικά και ολοκληρώνει την ομορφιά της. Μέσα είναι μεγάλη πολύ φαρδιά, ψηλοτάβανη και με δύο πατώματα, διώροφη, έχει  όμορφα ξύλινα στασίδια και το πάτωμα όπως θυμάμαι και πιστεύω θα είναι ως σήμερα, ήταν γρανίτης η μωσαϊκό, κάτι τέτοιο, έχει ψηλά στον τοίχο ωραία μεγάλα  παράθυρα και στολισμένη παντού, με όμορφές παλιές εικόνες αγίων, που πολλές φορές θυμάμαι, καθόμουν μπροστά σε αυτές τις εικόνες τις χάζευα και θαύμαζα πόσο ωραία ήταν ζωγραφισμένες.

Προχωρήσαμε λοιπόν μέσα στην εκκλησιά, με την ηλικιωμένη γυναίκα και έκλεισε πίσω μας η βαριά ξύλινη πόρτα. Στο βάθος της εκκλησίας, φαινόταν τα δυο ψαλτήρια και το όμορφο τέμπλο με τις εικόνες του Χριστού, της Παναγίας, του Αγίου Γεωργίου και εικόνες άλλων αγίων. Οι ακοίμητες καντήλες μπρος στις εικόνες ήταν όλες αναμμένες. Στην δεξιά πλευρά, καθώς μπαίνεις από την εξώπορτα, από εκεί είναι και  τα κεριά, υπάρχει ακόμα και σήμερα μια πόρτα στην πλευρά του δεξιού τοίχου, που μπαίνεις σε ένα μέρος σαν δωμάτιο, όπου έχει και μια άλλη μικρή έξοδο, από την εκκλησία, μέσα σε αυτό το μέρος, είναι και μια  γυριστή τσιμεντένια, φαρδιά σκάλα, που σε βγάζει στο επάνω πάτωμα,   

Η γυναίκα μας πήγε από την αριστερή πλευρά, σε μια εικόνα ξύλινη, όπως συνήθως είναι οι εικόνες στις εκκλησίες, ήταν εικονογραφημένη με σκούρα χρώματα, χωρίς τζάμι, αρκετά μεγάλη 50 Χ 60 c.m πόντους περίπου, όρθια επάνω στο προσκυνητάρι, δεν θυμάμαι όμως ποιος Άγιος εικονιζόταν στην εικόνα εκείνη και όπως μας είπε η γυναίκα, πραγματικά κάπου στη μέση της εικόνας, ήταν κολλημένο ένα κέρμα.

 Απορούσαμε και εμείς πως να μένει κολλημένο το κέρμα εκεί στην εικόνα.... Μου το πήρε από τα χέρια! ‘Έλεγε και ξανά έλεγε, η μαυροντυμένη γυναίκα και μας περιέγραφε πως περίπου έγινε όλο το σκηνικό, μετά, προχώρησε προς στην έξοδο φωνάζοντας και πάλι, πιστεύετε κουρτσούδιαμ! Πιστεύτε! Και έφυγε τρεχάτη, σαν να την βλέπω και τώρα.

Εμείς οι περίεργες μικρές, έπρεπε να κάνουμε την ερεύνα μας, δεν μπορούσαμε, είχαμε περιέργεια, σταματημένες μπροστά στην εικόνα, βλέπαμε χωρίς να καταλαβαίνουμε πως να κόλλησε το κέρμα,

κάτω από την εικόνα στο ξύλινο προσκυνητάρι, είχε και αλλά κέρματα, πήραμε και εμείς ένα άλλο και προσπαθούσαμε να το κολλήσουμε στην εικόνα, αλλά γλιστρούσε κάτω, εμείς ξανά και ξανά, προσπαθούσαμε και ξαναπροσπαθούσαμε να το κολλήσουμε, μα δεν κολλούσε, με τίποτα.... Πήραμε τότε και αλλά κέρματα και προσπαθούσαμε να τα κολλήσουμε αλλά, δεν κολλούσαν ούτε και αυτά, μας ήρθε τότε η ιδέα να βάλουμε σάλιο, προσπαθούσαμε λοιπόν και με σάλιο αλλά χωρίς επιτυχία.... Μετά, βάλαμε επάνω στο κολλημένο κέρμα, ένα άλλο το όποιο χωρίς να κολλήσει, καθόταν επάνω στο κολλημένο, αλλά εμείς εκεί κάναμε διάφορες προσπάθειες, με όλες αυτές τις δοκιμές μας, καταφέραμε και ξεκολλήσαμε το κέρμα από την εικόνα και ησυχάσαμε.... Αφού ξεκόλλησε που ξεκόλλησε το κέρμα, είπαμε ας δούμε και από πίσω από το κέρμα, μπας και είχε κόλα και για αυτό κόλλησε στην εικόνα, θέλαμε να εξακριβώσουμε τέλος πάντων, τι είχε και πως κόλλησε, αλλά δεν είχε τίποτα και ήταν καθαρό...

Εμείς ξαναπροσπαθήσαμε να το ξανακολλήσουμε και πάλι το ίδιο κέρμα, ξανά στην εικόνα, αλλά μάταια, δεν ξανακολλούσε με τίποτα, έπεφτε κάτω. Έπεσε μετά και το μπερδέψαμε με τα υπόλοιπα κέρματα που ήταν κάτω από την εικόνα, στο προσκυνητάρι και έτσι αφήσαμε ήσυχη εμείς οι ταραχοποιοί την εικόνα, που την σαλιώσαμε κιόλας, με όλες μας τις δοκιμές και φύγαμε....

Εμείς παιδάκια και δεν ήμασταν άξια να κολλήσουμε το κέρμα και να δούμε το θαύμα, η μαυροντυμένη γυναίκα όμως είχε αυτή την τιμή, να δει αυτό το μικρό θαύμα και χάρη σε αυτήν, το είδαμε και εμείς, το κέρμα κολλημένο στην εικόνα....

Ο Θεός να αναπαύει την ψυχούλα της αείμνηστης  Μιλιώς Κουρουβέη Μπάφα,

που τώρα σίγουρα θα είναι κοντά του.

Ανδριάνα Καραμήτρου