Στα Κεφαλαία και Μικρά Καλοκαίρια Μας, ως Γράμματα και Ως Βίωμα .

(Αφήγημα μυθοπλασίας και αλήθειας )

Του Χρήστου Νιάρου  Μελβούρνη 2024.

Η Μυθοπλασία αληθινών στιγμών στου ενός καλοκαιριού τις στροφές κορυφώνεται μα και ίπταται σε Φωνήεντα και Σύμφωνα . Ό,τι Γράφτηκε Ξαναβιώνεται . Παράγραφο την παράγραφο οι Τονισμοί των Καλοκαιρινών Σταγόνων Αμφίθυμα Ρεαλιστικά Ενορατικά Κρυπτογραφικά Τροχιοδρομούνται Βουτούν στο Σύνθημα Παρασύνθημα της Εποχής μα και της όποιας τους Ταλάντωσης . Σαν παράσταση που ο Επίλογος ξεκινάει ξανά το Μίτο και το Νήμα της Φαντασίας ,σιωπή την Σιωπή μας καλύπτει τα Κενά της Απουσίας. Θεωρητικά και Πρακτικά σε πρώτο ή σε δεύτερο Πρόσωπο συνυπάρχουμε και Μονολογούμε στα Κάτωθι και  ως Κατάθεση και Ανάληψη Ψυχής από και στην Τράπεζα των Δεδομένων τους , συνΤαξιδεύουμε .

 Είναι ώρες που μπερδεύεται  το όποιο αφήγημα της Γραφής ,στης άμεσης επαφής των λέξεων τις Ερμηνείες και με την μέσα πολιτεία του Εγώ και του Εσύ των προσώπων -ρόλων δροσίζει η Φυγή τους στα Όνειρα και τις όποιες αποχρώσεις της. Ετσι ξεδιπλώνει των Αισθήσεων την χαρτογραφία και στο συνταγολόγιο των όποιων σταγόνων Τους που πρέπει να τηρηθεί σωστά για την μέθεξη μας ανοίγει τα χαρτιά ξανά και ξανά . Μα και  φτιάχνει ρουχαλάκια με όλα τα Νήματα Νοήματά τους  και ξεντύνει τον Ορίζοντα των πτυχώσεων τους καθώς απλώνεται το πέπλο της νύχτας . Από κείνο το σημείο ξεκινάει μια άλλη Διαδρομή .

Ο Θερισμός της Εποχής και του Ήλιου το απόλυτο σημείο σας φάρος φωτεινός ,χτενίζει χαιδεύει τους Τοίχους και την Τύχη του χρόνου μιας και όλα είναι σε Πελάγη Ευτυχίας το καλύτερο Αποτέλεσμα του αθροίσματος της Πράξης του Συν.

Τότε το Σύμπαν των Δυό διαδρομών του και των όποιων Σεναρίων στα Πέρατα της Φυγής κάνουν τις όποιες αποστάσεις Υποστάσεις . Το Ύδωρ της Σάρκας στων Αγγιγμάτων το Πάθος που από το Δέρμα και από το όποιο Επιφανειακό τουσημείο βγαίνει ,την ίδια Ώρα μπαίνει Εντός στο Νταραβέρι της Επαφής . Αποκτά  Ουσία στο Σύν και αλλάζει την Όλη Εικόνα της Αιωνιότητας της Στιγμής των Κυμάτων .

Ακροθαλάσσι και Κόκκοι Άμμου χορεύουν με θάρρος στην Ηδονή της Χαλαρότητας και στο όποιο σημείο της σκέψης και της εποχής δίνουν τον Καλύτερο Εαυτό τους .

Το παραμύθι Λοιπόν και ο μύθος του Καλοκαιριού σαν Άλογο ατίθασο κατεβαίνει από το Άρμα του Ήλιου . Η μυθοπλασία της Αλφαβήτας στων Ενστίκτων το κουβάρι τα Χάνει και στων Ανείπωτων Συντακτικών το Πάθος το  συλλαβίζει ,το βάζει Σε Ρήμα Με το ίδιο Ρυθμό και τα Ευκόλως Εννούμενα που παραλείπονται από το κάθε τέλος ή από την κάθε αρχή των παραγράφων Ερώτων και Αγάπης τα σφιχταγκάλιασματα επιτελούν το ανάλογο Εργο .

Είναι που οι Στιγμές όταν είναι  στο Αφρό της Καλοκαιρίας μα και στο Κύμα του πρωινού ,καταφέρνουν και μπερδεύουν την Πάχνη με την Νοσταλγία ,το Νι και το Σίγμα τους το ταυτοτικό και στου Αίματος την Ροή μα και σε ένα Κράμα Χαδιών από Υλικά άπιαστα και Άυλα ταξιδεύουν στο Πέλαγος και στα Μονοπάτια της Νυχτοπορείας χωρίς να υπάρχουν Προαπαιτούμενα και Δικαιολογητικά  ταξιδιών . Το Ταβάνι Απουσιάζει ,το κάθε Παραθύρι των Δωματίων είναι από μόνο του Έξοδος Κινδύνου και Ασφαλείας . Ολα Αλλάζουν τέτοιες ώρες Αναπόλησης.

Αφηνόμαστε στην αφηγηματική Πορεία της . Το τι Λένε ,Πως σιωπούνε και στο Γιατί τους μα και στο πως ανθοφορούν και συμβιώνουν με την Σκέψη του Θεαθείναι και των όποιων παρατηρητηρίων . Θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο από παραμύθι ή από μια εκδρομή ή και Σαν Καλό σκασιαρχείο από τις ανάγκης ,από την Δαγκάνα του Χρόνου της Καθημερινότητας . Καμμιά φορά χρειάζεται να την κοπανάει κανείς από τα Ίδια και τα Ίδια της Ζωής τα Επαναλβανόμενα Μοτίβα και Πλαίσια . Γίνεσαι ο Άλλος στην Θέση του Άλλου ,το κεφαλαίο και Μικρό Γράμμα στην αρχή των Προτάσεων του . Κλείνεις τα Μάτια όπως Σαλιώνεις το Γράμμα και Μυρίζεις στον Αέρα την Πορεία του και μέχρι που μπορεί να Φτάσει . Κύμα είναι και αυτό,χωρίς τελεία ,Ενικό και Πληθυντικό .

Ατενίζοντας λοιπόν την θάλασσα ,όπου μαζί της δίνεσαι και Δένεσαι αιώνια και αναπόδραστα μα και όταν  Γλιστάς στην Αργιλώδη ραστώνη της παραλίας ,στις βραχονησίδες ,στα Αγνάντια της διαδρομής Ενοράσαι διπλά και Τρίδιπλα .  Μια Πιρουέτα της Στιγμής τους στο Αεράκι και στο Χάδι Καθηλώνει το Σύμπαν . 

Γυμνά τα Σώματα από τις Μοναξιές των Ψιθύρων εκεί Πάλονται ανοίγουν τα Πανιά του Χρόνου σε μια συνομιλία Εικόνων . Καθρεφτίζονται οι Εφήμερες και Μόνιμες Λεπτομέρειες τους στο Νερό .

Δως μου το χέρι σου ,τα μάτια και το αχ σου για να γίνουν τα μονά ζυγά της ζωής μου ,μας το Στιβαρό και Τωρινό παρόν ,το Κάδρο και η Μνήμη μας . Το Ανοιχτό παράθυρο της έστω και που καπνίζει από το την Στάχτη μια Μέρας κοινής χωρίς Ειρμό και Αποδημικά φτερουγίσματα  θα Μας φέρει και Άλλα Μηνύματα . Δροσιστικά και η όποια  Σκιά τους θα μείνει Μετέωρη ,θα την πάρουν τα Γλαροπούλια και οι Πεταλούδες . Μαζί και τα Τζιτζίκια θα Συνδράμουν στην Κορυφαία μα και Μικρή αυτή μας Καλοκαιρία .

Με λίγο Βαλσαμόχορτο και Αλμύρα στα Πέλματα ,με γιασεμιά Ονείρων Μωβ στην Πλάτη μας και με  χαμηλούς Τόνους από τα Ρήματα που θα εκφέρουν τα Χείλη Μας, όλα τα Γινόμενα των από κοινού Πράξεων ,περνάνε από Μπροστά μας μα και Ξανασμίγουν σε μια απίθανη συγκυρία . Στήνουν το σκηνικό της Ώρας ,με ό,τι Υπάρχει Εντός ,Εκτός και Επί τα Αυτά Κύματα μα και Μακρινά Σημαινόμενα και Σύμβολα . 

Ατέρμονες ,Γαλήνιες σαν της Ζωής Γίνονται  οι Καταδύσεις των αφηγημάτων καλοκαιριού . Στα Λαδερά της Εποχής για του Στομαχιού την Ανάγκη και στου Έρωτα την Ευωδία  Μοιράζουν και το Κοινό Ποτήριο του Οίνου με Ευγένεια και Πόθο . Το μας ,που μας Ενώνει ως κοινό σημείο ,ρήμα και Παρονομαστής μπορεί να παραλείπεται αφού Όλα Βαίνουν Καλώς .Σαν νανούρισμα και στο τελευταίο Φιλί της νύχτας αν και είμαστε Απόντες της Κορύφωσης μα και της Σκιάς του καλοκαιριού Επιμένουμε . Τότε Κυκλοφορούμε και στα Σεντόνια τα Ιδρωμένα . Τότε Αλλάζουν και οι Στροφές των θεάσεων . Συνομιλούμε στο Αλλιώς μας ,με Αγγίγματα και Αγκαλιές . Ας τις ξαναΚούσουμε ας τις επιΓευτούμε στον Ουρανίσκο και Ολα μας τα Άκρα ...

Πιθανόν η Επιθυμία τους  διανυκτερεύει και στο Μεδούλι των στιγμών Ρουφάει ο Χρόνος τα όποια Υπερβάλοντα τους χωρίς Παραγγελία .  Πιθανόν η Δύση χορεύει με την Ανατολή ,στο λίγο μετά μα και στο πολύ πρίν των Κατάλληλων Στιγμών και της πιό καλής Μπαλάντας την Στιχομυθία . Μα το Τραγούδι είναι Εδώ. Ως Ρίγος και Αφορμή . Καμμιά φορά καθώς φαίνεται οι Έρωτες Λεηλατούν , Ιχνηλατούν και κυρίως Κατακυριεύουν τις πιό Βραχνές Ερωτήσεις της Στιγμής .  Τα τριαντάφυλλα ,ευωδιαστά πάντα Εντός της Χούφτας της Νύχτας μας , θα Ερίζουν τις Αισθήσεις του Διαδρόμου και των όποιων τοίχων μας . Δεν περιμένουν τίποτε  οι Διάδρομοι και δεν Φταίνε σε Τίποτε να μην Ζούνε τις Ομορφιές των Λέξεων και Έργων της Αγάπης . Το Κορμί σου σε κίνηση αργή μπαίνει εντός μου ως Πρόταση . Μα και Αντιστρόφως 

Είναι γλυκιά η βραδιά ,μην ανάψεις φώς . Το καλοκαίρι της ,ας μας βρεί σε ένα πλάνο ανφας να κοιτάμε τα αστέρια και τις όποιες εναλλαγές τους με το χρόνο να περνάει σαν αεράκι της εποχής ,πολύ Δοτικό και μεθυστικό .

Ετσι θα επιστρέφουμε από το μπαλκόνι στο σεντόνι του καλοκαιριού ,λες και ήτανε το μεγαλύτερο μας ταξίδι .

Είναι γλυκιά η βραδιά και το φεγγάρι ακόμη ως ανάμνηση θάρθει κάποια στιγμή να μας συναντήσει . Όλο νάζι και με πολύ φως θάρθει σίγουρα . Χτυπάει ή θα χτυπήσει και την πόρτα μας και ξυπόλητα σχεδόν γυμνά θα μας χαρίσει άλλες στιγμές . Και αυτά τα δώρα της επίσκεψής του ο Έρωτας μας ολόγιομα χωρίς χαλινάρι ,μια στο Εγώ ,μιά στο Εσύ μας ενώ θα μυρίζουν το χιλιοειπωμένο και ιδρωμένο Μαζί  των χεριών μας από μια απογευματινή βόλτα ,θα ταξιδέψουν προς του σύμπαντος τα άρρητα λες και είναι αστέρια από άλλους ουρανούς . Είναι γλυκιά η βραδιά να συμπεραίνουμε και τα ψιθυρίζουμε προτάσεις . Η μουσική του καλοκαιριού είναι από μόνη της μια κατηγορία στο όλο θεαθείναι της ζωής . Λίγο το κύμα το αλμυρό ,λίγο το αχ των ονομάτων αναδύουν όνειρα και ταξίδια παλιάς εποχής . Τότε που περπατώντας και ποδηλατώντας κάναμε την ακτογραμμή το τέλος του ταξιδιού μας . 

Υπάρχουν πάντα ιριδίζουσες Στιγμές που ενώ τις ψηλαφούμε στα κρυμμένα μα και φανερά κιτάπια της μνήμης αυθόρμητα πιά έρχονται σαν φλασιές τα κύματά τους . Ήτανε οι γλυκές στιγμές ανατριχίλας τους όπου με φρόνημα και αίσθηση της ροής των πραγμάτων και κυρίως με την αναίμακτη διαδοχή τους από το χτές στο τώρα τους ,φουσκώνουν σαν τα νερά τα θαλασσινά όταν αγριεύει ο καιρός μα Εμείς λες και δίνουμε συναυλία και παράσταση ,κατεβάζουμε τους άγριους ρυθμούς τους και στα μέτρα μας τα φέρουμε . Η ορμή της γαλήνιας θαλπωρής που επικρατεί ,μειλίχια και ακαριαία στο Φλοίσβο των κρεσέντων χαλαρωτικά διευσδύει στο αέρα της Στιγμής . Ακόμη και στις πατούσες ,στην καμάρα και στων αποτυπωμάτων μας το ταξίδι ,τα όποια κοχύλια μας συναντήσουν θάναι κάτι το αναμενόμενο .  Η ευτυχία του κοχυλιού έστω και μισό σπασμένη στο κέλυφος του ήταν ό,τι έκανε το ταξίδι με τα κύματα . Μα δεν σταματάμε μόνο σε αυτά που μας χτυπούν το μάτι ή την πλάτη της μνήμης . Η θερμοκρασία του καλοκαιριού αν και χτύπησε κόκκινο ο υδράργυρος εντούτοις μας έβγαλε και Μας σε αυτή την ακρούλα της νύχτας παρατηρώντας ιριδίζουσες στιγμές ,γλυκές παρενθέσεις του Να ,του Θα και του Βιωμένου μας χρόνου .

 Στους καθρέφτισμούς των λέξεων του οι ψίθυροι των επιθυμιών μεγεθύνουν ,μικρογραφούν τα όποια σημεία διακεκαυμένης μνήμης . Ετσι κερδίζουμε και τον Επινοημένο χρόνο του Σύμπαντος του Χαμένου μας Χτες ,μα στο Αγγιγμα των Σωμάτων ,στην Συνταγή του Έρωτα και της Ζωής αφηνόμαστε στις Συντεταγμένες Του  .Χωρίς Προαπαιτούμενα Λεκτικά και τα Δεν Μπορώ του Χρ´ονου ,Ζούμε το Κάθε Δευτερόλεπτο .

Προφανώς και υπάρχουν μα Ούτε τα όρια ,ούτε τα φανερά και αφανέρωτα τους περάσματα και πρέπει μιας και η πνοή και η Αύρα τους είναι η αφορμή και η αιτία για να βλέπουμε τα πράγματα ,τις σημειώσεις και τις όποιες Λεπτομέρειες μας ως ταξίδι βαθύ και με Νόημα στο Είναι του αλλά και στην νύχτα και στο καθετί που συναντάμε . Είμαςτε Κομμάτια του σε μια Παράγραφο Γραμμένων και Άφραφων φωνηέντων και συμφώνων που Φαίνεται από πολύ Μακριά . Λες και είναι μια σκηνή από ένα έργο χιλιοπαιγμένο μα που ποτέ δεν γίνεται βαρετή και οσο Πλησιάζουμε ,Μυρίζουμε ,Αγγιζόμαστε τόσο τα Λόγια και τα Έργα της Αγάπης γίνονται Ένα και το Αυτό .

Στα Εγχάρατα των λόγων και των Μονολόγων τους και τα χρώματα θα βρούν τα αρώματά τους ,στα πορτοκαλόκκινα και στα μωβ σκιρτήματά ή καλέσματά τους δεν θα τα αρνηθούμε . Και όταν θα Ζωγραφίζουμε το Κάδρο των Στιγμών ,είτε είναι καλοκαίρι ,είτε χειμωνιά θάναι σαν να χορεύουμε όπως τα Κύματα του Ωκεανού με την Αμμουδιά . Μα και ούτε και Αγάλματα θα γίνουμε που αμίλητα και αόσμα και ακίνητα στην Πλατεία θα Νιώθουν πως είναι να βιώνεις το χάδι και την δόξα της στιγμής μας .

Μόνο με τριαντάφυλλα και ιδρώτα και καλή καρδιά θα χορτάσουμε το χρόνο . Και οι ιριδίζουσες ,παλλόμενες τότε στιγμές μας θα κάνουν το αυτόνοητο και το άλφα το κεφάλαιο των Στερητικών Ρημάτων και Καταστάσεων τους ,θα το Μικραίνει . Τότε είναι που Η Νύχτα γίνεται Μέρα και ο Χρόνος μας Ενας Ακόμη Κύκλος και Γραμμές του Είναι και του Φαίνεσθαι των Κεφαλαίων και Μικρών Γραμμάτων Συντακτικό και Αφήγημα .

Του Χρήστου Νιάρου  Μελβούρνη 2024.