GREEKS
IN AUSTRALIA
Explore the Map above
|
 |
Μήπως ;
Του Χρήστου Νιάρου .
Μελβούρνη 2022.
Πάντοτε κάτι θα ξεφεύγει από του χρόνου
τον κύκλο και τις εποχές του . Ετσι θα
πέφτει στην αντίληψη μας κάτι που έχουμε
ξεχάσει , κάτι που δεν του δώσαμε την
δέουσα σημασία αλλά και κάτι που μας
έδωσε και πήρε χρόνο ,στην ζωή μας .
Αλλοτε ως απώλεια ,άλλοτε ακριβοδίκαια
,άλλοτε ευχολογικά ,άλλοτε ανέμελα
έχουμε μια ιδιαίτερη σχέςη με τα
φωνήεντα και τις παύςεις του χρόνου .
Συν το χρόνω , γυρνάει ο χρόνος
,γυρνάμε και μεις . Με σειρά και με
άλματα . Πιό σωστά γερνάμε . Οπως και
νάχει όμως , θέλουμε να τα έχουμε καλά
μαζί του . Όλο θέλουμε και όλο ελπίζουμε
στην καλή του διάθεση αλλά και στην
στιγμή που θα μας βρεί και νάχουμε την
υγειά μας ,πρώτα από όλα . Τα άλλα , ας
είναι δεύτερα . Αλλα δεν λέμε όχι και
στα δεύτερα και στα τρίτα . Οπως και
νάχει του χαμογελάμε , μας χαμογελάει ,
μουτρώνουμε μας μουτρώνει. Λες και
είναι η άλλη πλευρά του καθρέφτη μας .
Του πρωινού , του νυχτερινού
δρομολογίου των ωρών και των
δευτερολέπτων ,και γίνεται και οδηγός
και συν επιβάτης . Ο καθένας και η
καθεμία το βλέπει από την δικιά του την
μεριά . Ολες οι μεριές και ολα τα μέρη -
και του λόγου και των τόπων - δεν είναι
ούτε ίδια ούτε και διαφέρουν και πολύ
όταν τα βιώνεις με το μεδούλι και τον
ιδρώτα σου . Και ο κύκλος της ζωής ,
οπως και πολλά πράγματα ,πρόσωπα και
καταστάσεις ,άλλοτε μικραίνει άλλοτε
κλείνει και άλλοτε ξανανοίγει . Άρα
λοιπόν , αυτή η σχετικότητα είναι
αυθαίρετη και δεδομένη μόνο με τα συν
και τα πλην της . Και εκεί που τρώνε τα
ψωμιά τους ,πάλι ξανα πεινάνε ή
προχωράνε . Τα συμβάντα είναι εκεί και
οι αφετηρίες τους εχουν ημερομηνίες και
παραγωγής και λήξεως . Είναι όλα
προϊόντα ; Αναρωτιέμαι ; Λέμε στον άλλον
´´´´´αν εχει χρόνο για να μας ακούσει
και να μας δει. Λέμε στον άλλο ´´´´´ εσύ
δεν άλλαξες και ο χρόνος δεν πέρασε από
πάνω σου ή από δίπλα σου . Λέμε και λέμε
,και ο χρόνος κυλάει ,τρέχει ,κινείται
,επιμένει ,υπομένει . Λες και είναι σαν
και εμάς τους δίποδους και εχει αυτιά να
μας ακούσει και απο πάνω να αισθάνεται
κιόλας . Να μας συμβουλέψει . Να μας
γιατρέψει . Ο χρόνος θα δείξει . Και
θυμάσαι τότε που σου τα έλεγα αλλά και
τα ρολόγια σταματάνε όταν σε βλέπουνε
,είναι μερικές από τις προτάσεις που
συμπληρώνουν τις μικρές μας συνομιλίες .
Γιατί με τα χρόνια αλλάζουν πολλά . Και
τα ρολόγια και τα κορόιδα είναι τα μόνα
που δουλεύουν ; Αναρωτιέμαι αν έτςι
είναι και κανένα ημερολόγιο δεν μου
δίνει μια εξήγηςη . Μάλλον εικάζω θάναι
από την κούραςη του ωραρίου ,του
επαναλαμβανόμενου . Πάμε όμως παρακάτω
και σε άλλες καταναλώσεις προσεγγίσεων
.Οι συνομιλίες λοιπόν συνεχίζονται εκεί
ακριβώς του χαθήκαμε . Που τα είπαμε
τότε και μετά τα είπαμε φευγαλέα . Οι
συνομιλίες όταν μας ξαναβρίσκουν και μας
χαιρετούν φτιάχνουν αλλιώς τις συνταγές
της στιγμής . Αλλοτε εγκάρδια αλλοτε
τυπικά ,άλλοτε ... Οπως άλλοτε . Τώρα
ζούμε ψηφιακά και πρέπει - τι μονάδα
μέτρησης και αυτή - να μαστε μέσα στην
εποχή και στις εξελίξεις . Αλλιώς θα
περάσει ο χρόνος άδοξα . Γιατί για την
δόξα του χρόνου , την ταχύτητα και για
τις πολλές πληροφορίες γίνεται ολόκληρη
κουβέντα . Το πότε το είπες , πως το
είπες , και γιατί έτσι και γιατί αλλιώς
,τώρα ,πέραν του οτι φαντάζει χθεσινό
ήδη με το που ειπώθηκε παίρνει και
περνάει από χίλια και μύρια κύματα . Σαν
εκείνο το παιδικό παιχνιδάκι ,που το
λέγαμε χαλασμένο τηλέφωνο . Και του ψου
ψου , από αυτί σε αυτί ακουγόνταν και
μεταφερόνταν αλλιώς . Οχι δεν το είπα
έτσι , ούτε έτσι κάπως εκει πλησιάζει
οτι είπα. Με το χρόνο να περνάει , σαν
παιγνίδι με διαφορετικά ρολόγια και
δείχτες και τρόπους , είναι πιά οι
αναμετρήσεις μας . Να προλάβουμε τον
καιρό . Λες και είναι μια ομολογία ήττας
, όταν ακούμε δεν πρόλαβε ,δεν κατάλαβα
και παει λέγοντας . Και ο καιρός του
τώρα ; Τι καιρό κάνει σε αυτή την
γειτονιά ,στο τοίχο ή στο χέρι έστω του
τώρα . Σε αυτό τον ενεστώτα ,που ζούμε
και ζει και ο χρόνος μαζί και δίπλα
,ποιός χτυπάει την πόρτα ; Ή το παράθυρο
; Ακόμη και η σιωπή προχωράει πιό
μπροστά από μας . Κάποια στιγμή
φαντάζομαι οτι όσο κοιτάμε αυτό το
επαναλαμβανόμενο τικ Τάκ ,κάπου θα
γίνεται βαρετό στην πορεία .Μπορεί και
ανώφελο , αφού ολοι το γνωρίζουμε ,οτι ο
χρόνος κοιτάει μπροστά . Αναρωτιέμαι
εκεί που κοιτάει ,έχει ρολόι ; Ή δεν
έχουμε ,μεταξύ μας ,την ίδια ώρα. Εσυ
,λοιπόν τι ώρα έχεις ή τι ώρα σε βολεύει
να τα λέμε ψηφιακά ,εννοείτε . Γιατί από
κοντά ,κομμάτι δύσκολο το βλέπω . Τώρα
θα μου πεις , κάποιος πρέπει να κάνει
την αρχή . Αφού όλοι είμαστε πολυάσχολοι
με τα δικά μας και δεν κοιτάμε τι
γίνεται γύρω μας πως και γιατί να
βρεθούμε ; Και που και πότε ; Ακόμη και
ο περαστικός που σε ρωτάει ´´´´συγνώμη
μήπως έχεις ώρα ´´´´´, με ένα μήπως
ξεκινάει την κουβέντα . Άντε και πιό
διαφορετικά . Μήπως σου βρίσκεται ώρα ;
Και ο χρόνος κυλάει ,χωρίς σταγόνα από
μήπως . Αλλιώς κυλάει στις πόλεις και
αλλιως´ στο χωριό . Εκεί ,ο χρόνος οσο
αργόσυρτα και να πηγαίνει και άγνωστος
νασαι θα σε κεράσει ο αέρας και οι
εποχές του . Μετριούνται αλλιώς τα λόγια
των δευτερολέπτων .Σαν το νερό που
τρέχει από την βρύςη της πλατείας ,σαν
το ζυμωτό ψωμί ,οι μυρουδιές έχουν άλλο
θόρυβο . Με ότι έχει ,τα μονοπάτια είναι
γειτονιές και τα δέντρα λεπτοδείχτες .
Υποκειμενικά ο χρόνος εκεί, έχει στα
δικά του γυρίσματα και αγωνίες και
ομορφιές . Άρα - ακόμη ένα συμπέρασμα
,που συνεχώς αναιρείται -και ο χρόνος
θέλει τον χώρο του και την λαλιά του .
Δεν είναι εξιδανίκευση ,ούτε νοσταλγική
στιγμή. Είναι σαν να λες , πότε τα
μαζεύεις και φεύγεις από του χρόνου ,τα
χθεσινά και τα παρόντα χνώτα του . Είναι
και αυτό ένα ερώτημα , μέσα στα πολλά
των πληροφοριών και των απολογιςμών που
μας κατακλύζουν . Η φυγή από το χρόνο
είναι πρωτίστως φυγή από τον εαυτό μας .
Αλλάζεις τον τροπο που βλέπεις να
περνάει η παρέλαση των δευτερολέπτων
και αναλόγως στρίβεις το κεφάλι σου . Αν
αξίζει εννοείτε ,η επιςημότητα και η
αφεντιά τους .Βήματα πολλά ,σκέψεις
περισσότερες ή λιγότερες υπάρχουν και
ψάχνουν και ερωτήματα και απαντήσεις .
Αλλωστε και το πότε - θα γίνει αυτό ή το
άλλο ή πότε θα τα πούμε - δεν έχει
,εικάζω την απάντηση μόνο στο που - σε
αυτό το σημείο , εκεί ,εδώ - αλλά και
στο γιατί - να βρεθούμε , εκει, εδώ -
που παραμένει συνεχώς αναπάντητο . Που
σημαίνει συνεχώς το πλησιάζουμε . Ολα
αυτά γράφονται παραλιακά στο εδώ
καλοκαίρι της μελβούρνης , χωρίς ρολόι
στο χέρι και το κινητό απενεργοποιημένο.
Προφανώς η εικόνα που βλέπω αγοράζει το
χρόνο μου και με την δωρέαν συναλλαγή
της καλής διάθεσης ταξιδεύει . Για
άλλους είναι χρήμα και για άλλους ειναι
χρώμα . Η κουβέντα όταν μονολογεί δεν
σταματάει . Αλλιώς ο χρόνος της μνήμης
και αλλιώς των αναμνήσεων . Υπάρχει εκεί
άραγε αντικειμενικότητα ; Ακούει κανείς
; Ή όλοι σιωπούμε ; Ο ορίζοντας λοιπόν
αφηγείται ιστορίες με του ωκεανού τα
κύματα . Αυτό που φαίνεται και αυτό που
ζω είναι μια ακόμη αφορμή ταξιδιού
.Ελπίζω δε ,να μην σαν πήρα και πολύ
χρόνο ,από το χρόνο σας. |
|
|
|
Ο
Χρηστος Νιαρος ασχολείται επαγγελματικά, με
το χωρο των ταξιδιών και των εισητηριων ενώ
για πολλα χρονια, ταξιδεύει στο χωρο της
γραφης. Εχει ασχοληθεί παράλληλα,
με την επαγγελματική του πορεία και με το
τύπο και την ραδιοφωνία στη Μελβουρνη,
μόνιμος κάτοικος, στην δεύτερη πατρίδα πια ,
εδώ και δεκαετίες. Κειμενα του
βρίσκονται στο διαδίκτυο ,στη Ελλάδα , στη
Γερμανία, στο Καναδά και σε περιοδικά
εφημεριδες.
|
TA ΠΟΙΗΜΑΤΑ
ΤΟΥ
ΧΡΗΣΤΟΥ ΝΙΑΡΟΥ
|
