Κάθε ταξείδι στην στροφή του  φεριπείν ,σαν σκέψη. Του Χρήστου Νιάρου .

Το ταξίδι αποτελεί πράξη ελευθερίας και ανανέωσης . Το ταξείδι βρίσκεται συνεχώς στην καθημερινότητα μας . Την κινεί , την γεμίζει και της δίνει ένα νοημα. Ταξειδι , να μπει δηλαδή μια τάξη , μια σειρά στα δρώμενα της ζωής των στιγμών . Το φευγαλέο το ιδεατό το φανταστικό το άμεσο το γνώριμο και το άγνωστο ζητάει να φιλτραριστεί και να επαναπροσδιοριστεί στο αργότερα . Δηλαδή που. Στο χρόνο και στο χώρο . Στο άμεσο πεδίο μας , στο κοντινό μας αλλά και στο άπιαστο και στο μακρινό υπάρχουμε . Στην ίδια γειτονιά ,στο ίδιο ονειρό που ανανεώνεται και στο φως που μας περιμένει και μας λούζει ,το κάδρο και το βιβλίο της ζωής μας κοιτάει και μας ακουμπάει . Σε κάθε πρόταση και επιφώνημα στο πλήθος που μας τραβάει στην χοάνη της συνήθειας του και των πολλών πληροφοριών που μας γεμίζουν , το θέλω των διακοπών , το θέλω και το έχω ανάγκη να αλλάξω εικόνα και ήχους δεν γίνεται λυτρωτικό με το πάτημα ενός κουμπιού ή μιας συχνότητας σκέψεων .  Η αλλαγή περιβάλλοντος ,τόπου χρόνου και στιγμών , γίνεται προορισμός και νοσταλγία θύμησης . 
Δεν ξέρω αν η ζωή είναι ταξείδι και ποιός είναι ο απόλυτος οριςμός τους . Αλλωςτε σε γνώριμα και απάτητα μονοπάτια του νού και του σώματος πάντοτε κολυμπάμε και περπατάμε . Το σίγουρο είναι η αναγκαιότητα του ταξειδιού και η μεγάλη του σημασία στη διαδρομή του χρόνου και των εποχών είναι σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι μας.  Ενδεχομένως και το όριο μας .Αλλωστε και οι διακοπές , το διάλειμα από την επανάληψη των ωρών και των ωραρίων , μας ανανεώνει και μας συμπληρώνει . Ερχόμαστε πιό κοντά με το συμπέρασμα της πορείας μας και δηλώνουμε παρών στην στιγμή που ζούμε . Αλλά  και σε κάποια άλλη τους στιγμή ξαναβριςκόμαςτε όταν την διηγούμαστε και την μοιραζόμαστε . Παράλληλα υπάρχουμε με οτιδήποτε και ότι μας γεμίζει  την διαθέση και τον στοχασμό μας . Το νιώθουμε πολλαπλά δηλαδή κάθε κομμάτι του ταξειδιού . Βρισκόμαστε στης ψυχής και στο μυαλού το παρακάτω, το παραδείπλα, το παραπέρα , οπως θάλεγε και λέει και ένα τραγούδι  του Μητροπάνου . Γιατί το ταξείδι είναι στροφές  με πολλές ταχύτητες οχι απαραίτητα τραγουδιού .  Χαμηλόφωνα και στην διαπαςών νοικιάζουμε , αγοράζουμε ,συναλλαςόμαςτε ,πορευόμαςτε . Με τα ρήματα και την ακτίνα τους . Στο κύκλο και στο τετράγωνο των στιγμών , οι χάρτες τους φτιάχνουν άλλα και αλλιώς τα σύνορα . Αλλα τα διπλά ρολόγια οπως θα πει  ο π.θαλαςςινός και ο σ.χατζημανωλης ,τραγουδιςτά  θα υπάρχουν .  Ποιός τελικά εφύγε από το τόπο και πονάει περιςςότερο ; Αυτοί που μείνανε ή αυτοί που φύγανε ;   Στροφές δρόμου που θέλουμε να χαθούμε και να επιστρέψουμε, στιγμές πρωτόγνωρες και πρωτόλεια λόγια ,που θέλουμε να αγγίξουμε να αγκαλιάσουμε και που θέλουν να γίνονται σημάδια στα βήματα μας και στις αντοχές μας .  Στο κενό και , στα χωρίς λόγια του ταυτιζόμαστε ,κουβεντιάζουμε,αφηνόμαςτε . Τα συναιςθήματα είναι εκεί και εχουν ονοματεπώνυμο , χαρακτήρα και διάρκεια . Μπορεί να ναι μια γεύση που ποθούμε , που μας κατοικεί στην περιέργεια του αγνώστου αλλά και στον   επαναπροσδιορισμό του γνώριμου και οικείου αποκτούμε μια άνεση . Το καλώς όρισμα είναι απλόχερο . Η απαραίτητη εισαγωγή .    Το απαραίτητο γεφύρι . Και της Άρτας και της Πάτρας .Σημεία των καιρών και σινιάλα και βαλίτσες που θέλουν να ναι κομμάτια του χεριού και της καρδιάς μας συνεχώς μας συντροφεύουν . Το καρτελάκι του ονόματός μας ,κοντά στην κλειδαριά τους , λίγο πολύ ολοι θέλουμε να τις αδειάζουμε και να τις γεμίζουμε . Ταξείδι και βαλίτσα ,των απολύτως απαραιτήτων είναι συνυφασμένα με τις εμπειρίες που κουβαλάμε , που δώσαμε , πήραμε ,αφήσαμε . Ετσι είναι αυτά . Γίνεσαι παρών και απών στιγμιαία και εξακολουθητικά , στα βιωμένα , στα απόρθητα , στα ξεχασμένα , στα καινούργια . Πάντα η εκπληξη και η επιθυμία σου κρατάει το χέρι μαζί με ενα μπουκάλι νερό και τα απαραίτητα σύνεργα ,διαβατήριο και μάτια της ψυχής ,κοιτάνε μπροστά ,κοιτάνε δεξιά ,κοιτάνε αριστερά . Τα μάτια δεν χορταίνουν τις γεύσεις και το οποίο αλατοπίπερό τους . Τα μάτια δεκατέσσερα , τα μάτια που ζεσταίνονται και κρυώνουν και φτιάχνουν τα μαθηματικά και την γεωμετρία του τοπίου και πολύ περισσότερο των γνώριμων και καινούργιων φωνών . Άλλοι οι συλλαβίσμοί του ταξειδιού , όταν σε συναντούν στην αλμύρα του καλοκαιριού  αλλά και στην κλειςούρα του χειμώνα έχουν μια άλλη χάρη . Αλλο χαμόγελο και Αχ .  Ολοι τους  και όλα ομως έχουν την αξία και την σημασία τους . Τα σημάδια που αφήνουν ή που φαντάζεσαι να αφήσουν δεν το προσδιορίζεις με πλήρη σαφήνεια . Τα μετά της ανάμνησης , του άλλου ταξειδιού της επιστροφής , είναι αποτυπωμένο ,σε ενικό και πληθυντικό φωτογραφιών . Άρχισες να θυμάσαι αλλιως´ το χρόνο . Αναρωτιέσαι ήμουν εκεί ; Πως ήμουνα εκεί ; Τι ένιωθα εκεί ; Ποιο το εδώ μου ; Τι φόραγαν οι στιγμές τότε ; Πως το λέγανε το πεζούλι εκείνο ; Η θέα από το μπαλκόνι με περιμένει άραγε ; Οι φωνές και οι σιωπές , με τα χιλιάδες φεριπείν που να πήγανε ; Σε ποιο λιμάνι , σε ποιό σταθμό αναχώρησης ; Σε ποιό άγγιγμα ;   Οι βαςιλικοί και οι απόντες είναι εκεί ;  Και οι σκέψεις δεν σταματούν να ταξιδεύουν .Ναι ήταν ωραία .  Θα μπορούσε και καλύτερα . Θα μπορούσε να κράταγε πιό πολύ .  Οι σκέψεις νοτίζονται , σιωπούν , τα λένε όλα με Μιαν ανάςα . Σαν κερί ,σαν σπαςμός , σαν το γειά σας και να σε γεμίζει . Ενας άλλος κόσμος ,βουτάει και λιάζεται στο χρόνο της στιγμής ,της μνήμης και της ανάμνησης .  Στο παρκέ και στο γήπεδο παίζονται τα παιγνίδια . Στον ουρανό και στην εξέδρα τα χειροκροτήματα . Ετςι και στα ταξείδια .  Ταξίδεψε η καρδιά και αυτο μου φτάνει θα πει ο γ.νταλάρας και π.καραςούλος . Στο παιγνίδι της κάθε στιγμής ,στην αθωότητα της και στο τι αυτο που μαν ενωνει , μας αγγίζει μας λυτρώνει  οι Πυξ λαχ  μας πηγαίνουν σε άλλες σκέψεις . Εικόνες τρέχουν σαν παιδάκι στην παραλία γρήγορα και πιό αργά , παίζοντας κρυφτό και κυνηγητό .  Ετςι βάζεις το φρένο και την σιωπή στην θέςη τους . Κρατώντας τα ξημερώματα , τα λιοπύρια ,τα βήματα ,την μουσική ,την σκηνοθεσία της αρχής και του τέλους του ταξειδιού  σε ζυγαριές και ιςορροπίες πολλών αποχρώςεων . Το ημερολόγιο γεμίζει με κοχύλια ,με φωνές , με βόλτες ,με αγκαλιές ,με εικόνες. Ολα χάνονται και επιστρέφουν . Το ποτήρι της καρδιάς και των στιγμιαίων το τσουγκρίζεις ,το αδειάζεις ,το γεμίζεις . Το ζητούμενο της γνωριμίας ,γίνεται κομμάτι που θέλεις να το ξανα μάθεις να το συναντήσεις . Κάποιοι τόποι ,κάποιοι άνθρωποι , κάποιες στιγμές μένουν στο εσαιεί της μνήμης . Σε μια ιδιαίτερη θέση . Πάνω από σύννεφα , πάνω από θάλασσες και από στεριές ταξιδεύουν και ταξιδεύουμε μαζί τους , με τα τραγουδια τους που γίνονται πρόεκταση μας . Το άπιαστο που κοντεύει και πλησιάζει . Οπως η σκέψη και το χάδι του ονείρου σε ξυπνάει . Αναρωτιέσαι . Κοντοστέκεται ο χρόνος δίπλα σου. Σε ενα ξέφωτο , σε μια άπειρη του διάσταση καταλαβαίνεις οτι το ταξείδι δεν τελείωσε. Το ταξίδι δεν άρχισε .  Σπασμένα ξύλα από ταξείδια που δεν τελειώσαν θα πει ο ΓΣεφέρης και θα συμπληρώσει ´´´´εκείνοι που ταξιδεύουν κοιτάζουν το πανί και τα αστέρια ´´´´´´. Κάπου εκεί φαντάζομαι θα βρίσκεται και η ΙΘάκη του Αλεξανδρινού μας Κ.Π Καβάφη . Κάπου θα μας συναντήσει , ο σκοπός της επιστροφής ή το ίδιο το ταξείδι . Αλλωστε ο καθένας κάνει το δικό του βίωμα ταξείδι , χρώμα και γιορτάσι . Τύχη ,ταλέντο και τόλμη θέλουν ολα αυτά κατά τον Οδ.Ελύτη μας . Και μείς το εισητήριο της φαντασίας και του ονείρου , οχι σαν προσφορά και ζήτηση , το εξαργυρώνουμε σε εκείνη της στιγμή του ταξειδιού , που το χώμα ,ο αέρας , η λαλιά χορεύει και μας ενώνει με τους χρόνους . Τους χθεσινούς τους αυριανούς . Σαν εμπειρία πολύτιμη στο σακκιδιο στην πλάτη γίνονται όλα . Ακόμη και στα ρούχα τα πλυμένα η μυρουδιά τους κάτι κουβαλάει μέσα στις ντουλάπες και δεν έχει φύγει .  Στο μετά τους.  Ερωτευμένα πουλιά και ψάρια ,κολυμπάνε και περπατάνε στον ουρανό μας ,οπως κάπως έτσι λέει μια αλλη στροφή τραγουδιού του μ.γκανά 
Το τραγούδι του ταξειδιού έχει το δικό του ρυθμό, την ματιά , την αγάπη, την ανάγκη .  Στο γραμματοκιβώτιο των γραπτών και ανείπωτων μηνυμάτων , ένα άρωμα τους δεν πέρασε απαρατήρητο . Οταν φιλτράρονται οι στιγμές και τα λόγια ταξιδεύουν , τα βάζεις δίπλα δίπλα δηλαδή ,τότε ο χρόνος είναι με το μέρος σου . Πάντοτε ισχύουν και όροι και προϋποθέσεις . Στα αυθόρμητα  ενδεχομένως όχι. 
-----------------------------------------------------------
´´´´´ ο Χρήστος Νιάρος ασχολείτε με τα ΜΜΕ και τον ταξιδιωτικό χώρο εκδρομών και εισητηρίων .
Κείμενα του βρίσκονται και σε ιστολόγια ,εφημερίδες ,περιοδικά κλπ κλπ.
-------------------------------------------------------
          Υποσημείωση .
Για ταξείδια , σε πραγματικό χρόνο , από την χώρα που ζούμε , προς την Ευρώπη και τον κόσμο , καλό είναι να διαβάζουμε τις ανακοινώσεις και τα πρωτόκολλα εισόδου και εξόδου από και για κάθε χώρα . Δεν υπάρχει κάποια καταληκτική ημερομηνία και πως ,θα γίνει αυτό . Τουλάχιστον μέχρι αυτή την ωρα (29/09/2021 ) που γράφονται άυτές οι γραμμές και οι σκέψεις . Το σίγουρο είναι οτι θα γίνει . Θα δείξουν οι επόμενες εβδομάδες ποια δεδομένα θα υπαρχουν και πως θα μπούνε σε τροχιά και ως πλαίσιο . Οι αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες και οι ανακοινώσεις τους είναι διαθέσιμες για όλους . Συμπληρωματικά ,μπορείτε να απευθείνεται και στα ταξιδιωτικά γραφεία , για τις τελευταίες εξελίξεις και οδηγίες . Χ.Ν .