Εποχιακά ταξίδια μιας μέρας

 Του Χρήστου Νιάρου .

   Σε κάθε φεριπείν ταξιδιού, ένας σκοπός ψιθυρίζει το τέλος των αναστοχασμών . Στο όριο του φράχτη τα ενθύμια του ταξιδιού , ομορφαίνουν την μνήμη της φωτογραφίας του τότε . Εφαλτήριο αναστοχασμών ,ενδεχομένως και συνέχεια βηματισμών , έρχονται και φεύγουν. Η αίσθηση του ανοιξιάτικου ουρανού , νοσταλγικά αποδημεί, στην ματιά και ότι την γεμίζει . Αναδόμηση αρωγής και ευδοκίμησης ,σε συνέχεια του χθεσινού σινιάλου των ψιθύρων του αέρα ,οι κερασιές και τα γιασεμιά στήνουν χορό . Πατώντας ευλαβικά στων κοχυλιών το σώμα , το ταξίδι αφουγκράζεται του ωκεανού το δέος. Πιο κάτω ο ωκεανός χλιμιντρίζει στις διαθέσεις μιας ουτοπίας άπιαστης . Το χτες που συμπορεύεται ενορατικά και βιωματικά τους καθρέφτες του ,τρέχει να προλάβει την επιβεβαίωση μιας έκπληξης . Εκει που σκάει και το κύμα ,ένα ή πολλαπλά παγκάκια στην ακινησία τους ξεριζώνουν τα ειπωμένα . Σε κάθε φεριπείν ταξιδιών , η μελωδία του δύοσμου ,ίπταται σε χρόνους αυλής αφραχτης από απλωμένα ρούχα . Τίποτε δεν στεγνώνει εύκολα από τις αλμύρες και τα ψαλιδίσματα πουλιών . Τίποτε δεν δυσκολεύει του σώματος το λαμπύρισμα . Μια μελωδία από εδώ ,μια μελωδία από κεί , φτιάχνει δρόμους και σοκάκια . Υπομονές των δευτερολέπτων σε υπακοή ενσυναίσθησης κωπηλατούν μέχρι το άβατο μιας ματιάς που επιστρέφει . Με ταχύτητα δευτερολέπτων άρωμα γιασεμιών αναρριχάται στην εποχή μιας μέρας. Στιγμιαία ο χορός των βασιλικών αμάραντα βρίσκεται στην ρωγμή του πλήθους. Οταν ξυπνάνε τα σκαλοπάτια γουλιές κρασιού ρίχνουν τον φελλό στην μυσταγωγία των αισθήσεων . Η κουπαστή ταξιδεύει το σεντόνι των ονείρων ,του χτές γιορτάσι ή εφησυχασμός δεν διακρίνεται το όριο με το πρώτο βλέμμα . Οι προθέσεις τους με ενα σίγμα , εικάζω τελικό ,εικάζω ενδιάμεσο , αλλάζει τους λογαριασμούς της μέρας και των λέξεων το νόημα . Ολα εν κινήσει καιπροόδω, σε ταξείδι σελίδων άγραφων και χιλιοειπωμένων . Χωρίς παραπομπές τα αυθόρμητα τροχιοδρομούν τα μελλούμενα σε μια αλλη τους γνωριμία. Στα όρια και στα ορατά τα αντίδωρα της μέρας δικαιώνονται στα φεριπείν της επόμενης ημέρας, της μηνυματικής εποχής . Συνταγολόγια για επιβεβαίωση και σπασμωδικών ασθενειών διανυκτερεύουν οι άλλες σελίδες και τα παραθυρά τους . Ανοίγω χώρο στην επέλαση της άνοιξης . Ανοίγω το βιβλίο των παρενθέσεων με αναστοχασμό ηπειρώτικου σκοπού. Κάτι να περάσει ,τυχαία και ταυτοτικά. Ο ωκεανός έχει τους ουρανούς του . Εχει τα σύννεφα σαν μανταλάκια ,στο σχοινί της απλώστρας της κοινής των ενοίκων και τα ρούχα και τα ονειρα μου  ακινητοποιημένα σημαδεύουν τον ήλιο . Ο καπνός του τσιγάρου μπουχαριάζει χωρίς να θολώνει ούτε τα νερά ,ούτε τα δευτερόλεπτα . Η συνέχεια της ημέρας , σερβίρει καφέ με μέλι , εν θερμώ και ψυχρώ . Παρατηρητής του καθρέφτη της , διάγω στα ανείπωτα φεριπείν . Η ωριμότητα πια εχει ξεκαθαρίσει τις γεύσεις και τις εικόνες . Ακολουθεί το δρόμο του ο καθένας . Με τα δικά του κλειδιά τραγουδαει αυτά που ξέρει και το οποίο περιθώριο εσωτερικών μετακινήσεων γίνεται εφαλτήριο και καινούργιο κεφάλαιο. Ενδέχεται να υπαρχουν αναταράξεις στην πορεία . Ενδέχεται να υπαρχουν λακούβες στην επιστροφή . Τα ενδέχεται προχωρούν . Χωρίς κωδικούς στην πόρτα μπαινοβγαίνουν οι στιγμές . Και κυρίως τα αυθόρμητα έχουν άλλους λογαριασμούς με την επόμενη στιγμή . Στην τελική των φεριπείν ,ο χρόνος είναι και βαλίτσα και κουρτίνα.  Κάπου θα ταξιδεύει χωρίς εσένα και μένα . Χωρίς ιδρώτα και χωρίς αφή . Μιλάω συγκεκριμένα ,μιλάω αφηρημένα . Πιό ωμά δεν γίνεται . Κάθε λύση στο ερώτημα της ημέρας εχει συντεταγμένες που ανατρέπεται από τα νυχτοκάματα . Καθε απάντηση στο ερώτημα της νύχτας θρέφεται από τα όνειρα . Και στους καθρέφτες των δευτερολέπτων κάθε τι που περισσεύει ή έστω έρχεται μετράει και τα λόγια και τις σιωπές . Έτσι κρατάω καλά τα δάχτυλα της στιγμής  και στα μελλούμενα . Όρια τα οριακά συνεχώς μπαρκάρουν σε λιμάνια και λέξεις . Στα μαθηματικά της μέρας και στα ωράρια τους κομμάτια του είναι και του έχω , βρίσκουν ενικό και πληθυντικό πολλαπλών εισητηρίων . Προσχήματα και απλωτές γειτονεύουν . Ηλιοφέγγαρα ανοίγουν αγκαλιές . Επιμονές και ανάγκες νοσταλγικά και πραγματικά οριζόντια και κάθετα συναντιούνται και στα γλυκά και στα αλμυρά τους . Καλέσματα τα δεδομένα με τις εκπλήξεις τους ,πρόσωπο με πρόσωπο ,αναμένονται και ανανεώνονται . Στην ώρα τους , στο χρόνο των συμπράξεων τους ,τελούνται πολλά .