εργασίας και τους χαμηλούς τους μισθούς. Διεκδικούσαν 10 ώρες εργασίας από τις 16 που εργάζονταν, καλύτερες κι ανθρώπινες συνθήκες και ίση αμοιβή με τους άντρες συναδέλφους τους.

 Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας  και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής.

Ωστόσο αν και η αστυνομία, επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, ένα νέο Εργατικό Κίνημα είχε  γεννηθεί.

Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο Εργατικό Σωματείο Γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τις αναχρονιστικές αντιλήψεις εις βάρος τους και τη χειραφέτηση τους.

Σημειώνουμε ότι η  Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909.

Σημειώνουμε ότι ο εορτασμός καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin, κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς Συνδιάσκεψης.

Η ιδέα για τον εορτασμό προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες.

Θυμίζουμε ότι στην Ελλάδα ψήφος δόθηκε στις γυναίκες το 1953 και στην Αυστραλία, ψήφισαν στις Ομοσπονδιακές εκλογές για πρώτη φορά  το 1902. Η ισότητα αναγνωρίστηκε στη Ελληνική Βουλή συνταγματικά, το 1975.

Ξεφυλλίζοντας ένα βιβλίο «Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδας», το μάτι μου έπεσε στο κεφάλαιο: Γυναίκες της αρχαιότητας. Αφού προσπέρασα τις δυναμικές θεές Αθηνά και Άρτεμη, την Λυσιστράτη του Αριστοφάνη και την θρυλική Ασπασία σύζυγο του Περικλή, στάθηκα για λίγο στις επτά γυναίκες φιλόσοφους στην Αρχαία Ελλάδα.  

Διαβάζοντας, μαθαίνεις ότι και οι επτά*, άφησαν ανεξίτηλο το στίγμα τους στο πνευματικό τοπίο, άνοιξαν δρόμους για τις μελλοντικές γενιές γυναικών στοχαστών, ανέδειξαν τους κοινωνικούς κανόνες της εποχής και πρωτοπόρησαν στις επιστήμες και τη φιλοσοφία.

Επικαλούμενη και πάλι την επέτειο, ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ της ΓΥΝΑΙΚΑΣ, θεωρώ ότι αξίζει να τις αναφέρω, αφού έζησαν την ίδια εποχή με τον Πλάτωνα και τον Σωκράτη.  

Είναι η Αρετή της Κερύνειας, μια αινιγματική φιλόσοφος,  η οποία με τη διανοητική της περιέργεια,  αμφισβήτησε τους κοινωνικούς κανόνες, ανοίγοντας το δρόμο για τον μελλοντικό φιλοσοφικό λόγο για την μεταφυσική και την ηθική.

Η Διοτίμα της Μαντινείας, η οποία είχε βαθιές γνώσεις και αγάπη για τη σοφία. Ξεπέρασε το χρόνο, προσφέροντας μια μοναδική οπτική στις περιπλοκές του ανθρώπινου συναισθήματος και της πνευματικής αναζήτησης.

Η Περικτιώνη, η οποία ήταν πρωτοπόρος στην αρχαία ελληνική φυσική και φιλοσοφία σε ένα ανδροκρατούμενο πνευματικό τοπίο. Έκανε σημαντικά βήματα στην κατανόηση του φυσικού κόσμου της εποχής της.

 Η Θυμίστα, η οποία ασχολήθηκε με την εξερεύνηση των μυστηρίων του φυσικού σύμπαντος. Η περιέργεια και η συμβολή της, αποτελούν παράδειγμα της πνευματικής ποικιλομορφίας, αφού αμφισβήτησε τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων στον ακαδημαϊκό χώρο.

Η Ιππαρχία των Κυνικών, η οποία ήταν μια κυνική φιλόσοφος που αψηφούσε τις συμβάσεις, συμβάλλοντας στον φιλοσοφικό λόγο της εποχής της. Η επιρροή της επεκτάθηκε, εμπνέοντας τις μελλοντικές γενιές στοχαστών  στην αναζήτηση εναλλακτικών προοπτικών για τη φύση της ύπαρξης και την επιδίωξη της σοφίας.

Η Λαστινία, η οποία παρά τα ιστορικά κενά, οι συνεισφορές της πιθανότατα έπαιξαν ρόλο στην προώθηση της φιλοσοφικής κατανόησης, καταδεικνύοντας τη διανοητική περιέργεια και τις ποικίλες πνευματικές αναζητήσεις των αρχαίων γυναικών στοχαστών.

Και η Θεανώ η Θουρία η οποία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διατήρηση των Πυθαγόρειων διδασκαλιών μετά το θάνατο του συζύγου της αφού εξασφάλισε τη συνέχεια της Πυθαγόρειας σχολής, στη διάδοση της γνώσης, της σωστής σκέψης  και της διατήρησης της πνευματικής κληρονομιάς του Πυθαγόρα.

Τελειώνοντας, με αφορμή και πάλι την επέτειο της 8^ης του Μάρτη, αξίζει να αποτίσουμε φόρο τιμής  και στην ανώνυμη γυναίκα όπου γης, που αγωνίζεται ακόμα για τα στοιχειώδη. Που εναντιώνεται στις προκαταλήψεις και στις διακρίσεις και που αγωνίζεται στην σφυρηλάτηση και την ισότητα των γυναικών του τόπου της.

Συνάμα είναι και μια ευκαιρία να εκτιμήσουμε τις αξιόλογες συνεισφορές της στην  κοινωνικοπολιτική και πολιτισμική κοινωνία της χώρας που ζούμε.

*Δεν υπάρχουν δικά τους γραπτά έργα ή ομιλίες, γεγονός που οδηγεί ορισμένους να αναρωτιούνται εάν ήταν πραγματικά ιστορικές προσωπικότητες ή απλά δημιουργήματα της φαντασίας.