ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΩΝ ΑΝΖΑΚΣ (ANZAC DAY)

Έχει λεχθεί πολλές φορές ότι η Αυστραλία απέκτησε ωριμότητα ένα πρωινό,  13 έτη μετά την ανακήρυξή της ως ανεξάρτητο κράτος.

Αυτό μπορεί να είναι αλήθεια και γι' αυτό το λόγο εμείς δίνουμε μεγάλη αξία σε αυτή την ημερομηνία σε σχέση με τις άλλες του ημερολογίου μας. Ο σκοπός δεν είναι να εορτάσουμε μια μεγάλη στρατιωτική νίκη, εφ' όσον η απόβαση και ακολούθως η μάχη της Καλλίπολης δεν έφεραν τέτοιο αποτέλεσμα. Τα πλοία ξεκίνησαν από τις βάσεις τους  την 3.30 πρωινή ώρα, μια νύχτα τόσο σκοτεινή, ώστε ακόμα και η ακτογραμμή δεν ήταν ορατή  και οι δυνάμεις των ΑΝΖΑΚΣ  έκαναν  απόβαση σε μια περιοχή που δεν τους παρείχε πλεονεκτήματα. Στην αρχή αντιμετώπισαν ελαφρά πυρά από τους Τούρκους αμυνόμενους, όμως οι τουρκικές θέσεις μάχης γρήγορα ενισχύθηκαν και λίγο μετά το πρωί οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί  αντιμετώπισαν καταιγιστικά πυρά  τουφεκιών και πολυβόλων από ψηλά. Στο τέλος της πρώτης ημέρας 2000 άνδρες κείτονταν νεκροί για μια όχι σημαντική επιτυχία και συγκεκριμένα για τον έλεγχο μιας περιοχής 6 τετραγωνικών χιλιομέτρων  και για την προχώρηση μέχρι αποστάσεως ενός χιλιομέτρου προς το εσωτερικό της ξηράς, όπου τα στρατεύματα των ΑΝΖΑΚΣ  παρέμειναν απελπισμένα σε μια πολύ περιορισμένη έκταση.  Τις επόμενες ημέρες έγιναν και άλλες  μάχες,όμως η όλη εκστρατεία ήταν μια στρατιωτική καταστροφή  από όλες τις απόψεις, εκτός από την καλοσχεδιασμένη και επιτυχημένη αποχώρηση που έγινε οκτώ μήνες αργότερα.

Ο συνολικός αριθμός των νεκρών των συμμαχικών δυνάμεων στην εκστρατεία της Καλλίπολης ήταν 250.000 , εκ των οποίων 10,000 ήσαν Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί.

Αλ λά βέβαια  αυτή η ημέρα δεν είναι για να θυμόμαστε  την  Καλλίπολη  ούτε και τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια ημέρα επιλεγμένη για όλους εμάς ,να αποδίδουμε τιμές προς όλους εκείνους τους άνδρες και τις γυναίκες που έθεσαν τη ζωή τους σε κίνδυνο και σε πολλές περιπτώσεις έκαναν την υπέρτατη θυσία να δώσουν τη ζωή τους. Αναγνωρίζουμε επίσης τις απώλειες  και τις θυσίες των οικογενειών τους. Αυτοί οι άνδρες και οι γυναίκες δεν άρχισαν οι  ίδιοι  τον πόλεμο στον οποίο έλαβαν μέρος, η συμμετοχή τους στον πόλεμο έγινε με ευθύνη της κυβέρνησης  εκείνης της εποχής και ως γνωστόν η κυβέρνηση είναι ο εκπρόσωπος του λαού της Αυστραλίας. Συνεπώς, οι ναύτες, οι στρατιώτες , οι σμηνίτες και οι στρατευμένες γυναίκες, πολεμούσαν εκ μέρους όλου του τις λαού της Αυστραλίας.

Αυτό που έπραξαν ήταν ότι έδωσαν τον καλύτερο  εαυτό τους,  όταν έλαβαν την ειδοποίηση ότι η πατρίδα τους  χρειάζεται τον καθένα από  αυτούς.Εγώ  λέγω  << η πατρίδα τους >>, όμως  πρέπει  να λάβουμε υπόψη μας ότι , ειδικά στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο,  πολλοί στρατευμένοι   έπραξαν τόσα πολλά για μια χώρα που δεν ηταν δική τους από γέννηση  ή  υπηκοότητα, αφού πολλοί και πολλές είχαν γεννηθεί σε άλλες χώρες και πήραν την αυστραλιανή ιθαγένεια από μετανάστευση.  

Η ANZAC DAY συνεπώς είναι μια ημέρα για όλους τους Αυστραλούς, ανεξάρτητα από θρησκεία, φυλετική καταγωγή ή ακόμη και τόπο γέννησης.Είναι μια ημέρα για να τιμούμε τη γενναιότητα και την αυτοθυσία των παλαιών και νέων γενεών. Είναι ημέρα για να αναγνωρίζουμε τηναυταπάρνηση όλων εκείνων που είχαν αποφασίσει να θυσιάσουν τη  ζωή τους για την Αυστραλία, ώστε να είναι  χώρα ελευθερίας για όλους.Όλα αυτά ,αυτή την ημέρα.

Ευγνομωνούμε και αναγνωρίζουμε όλους όσους υπηρέτησαν στον πρώτο και δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, στην ΚΟΡΕΑ, ΜΑΛΑΙΣΙΑ,VIETNAM, ΠΕΡΣΙΚΟ ΚΟΛΠΟ, ΙΡΑΚ , ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ και σε άλλες περιοχές  που οι ένοπλες δυνάμεις μας εκτελούν ειρηνευτικές αποστολές .

Η   ANZAC DAY  δεν είναι εορτή για να τιμήσουμε τον πόλεμο,αφού ο πόλεμος δεν είναι κάτι για να τιμάται. Ο πόλεμος είναι κάτι που χρησιμοποιείται σαν τελευταία λύση όταν η διπλωματία έχει αποτύχει και είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσει ένα κράτος την κυριαρχία του.

Εμείς, στην ANZAC DAY , τιμούμε τους πολίτες της Αυστραλίας που συμμετείχαν σε πολεμικές επιχειρήσεις για να προστατεύσουν αυτή την κυριαρχία, χωρίς να λάβουν υπόψη πόσο δυσάρεστη ήταν η κατάσταση για αυτούς  και ότι υπήρχε ο κίνδυνος να χάσουν τη ζωή τους.

Η  ANZAC DAY δεν είναι απλά μια ημερομηνία, ή μια εκστρατεία του παρελθόντος, αλλά μάλλον μια ψυχική διάθεση. Είναι μια χρονική στιγμή για να αναλογιστούμε τις αρετές  των παλαιοτέρων γενεών  των Αυστραλών, οι οποίοι σε δύσκολες συνθήκες επέδειξαν θάρρος, πειθαρχία, αυταπάρνηση, αυτοπεποίθηση, επινοητικότητα και συναδελφικότητα.

 το πνεύμα της ANZAC DAY, που κληροδοτήθηκε σε μας από τα πεδία των μαχών πριν πολλά χρόνια, θα παραμείνει έκδηλο στον τρόπο ζωής μας, διότι είναι η εικόνα της ψυχής του έθνους μας.   

Η ιστορία έχει δείξει ότι, αν και είμαστε φιλειρηνικός λαός, υπήρξαμε τρομεροί αντίπαλοι όταν αναλάβαμε δράση και επίσης πολύ επιτυχείς στις πολεμικές επιχειρήσεις. Σε κάθε περίσταση  που οι  Αυστραλοί εκλήθησαν να υπερασπίσουν την ελευθερία, το έχουν κάνει με μεγαλοψυχία, συνέπεια και αποτελεσματικότητα.

Τα γεγονότα βέβαια της  Καλλίπολης τονίζονται περισσότερο  από τα άλλα την ημέρα των ΑΝΖΑΚΣ.           Με τη λήξη του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, οι Αυστραλοί, ένα έθνος 5.000.000,είχαν απώλειες 250.000 ανθρώπους εκ των οποίων 60.000 είχαν σκοτωθεί και οι υπόλοιποι τραυματιστεί, ένα τραγικό ποσοστό αφού το ένα άτομο στα 17 του πληθυσμού ήταν είτε νεκρός είτε τραυματίας  εξ αιτίας του πολέμου.

Η ANZAC DAY  είναι  κάτι παραπάνω από μια εθνική αργία, είναι  μάλλον μια θεμελιώδης παραδοσιακή εορτή.

Οπουδήποτε  οι Αυστραλοί και οι Νεοζηλανδοί και αν βρίσκονται, είναι πολύ πιθανό να κάνουν κάποια τελετή την ημέρα των ΑΝΖΑΚΣ.

Τόσο έντονο είναι το αίσθημα που έχουν για την 25η ΑΠΡΙΛΊΟΥ.

Το πνεύμα των ΑΝΖΑΚΣ υπάρχει στον καθένα από εμάς και συνεπώς ας  οδηγούμαστε από αυτό όταν αντιμετωπίζουμε τις εθνικές και ατομικές προκλήσεις  στην πορεία μας και ας αγωνιστούμε να φανούμε αντάξιοι των θυσιών τους.

                                                                    ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΠΟΤΕ.

Steve (Anastasios) Kyritsis OAM