Γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Ιουλίου 1899, και ήταν γιος του δικηγόρου και πολιτικού Δημήτρη Τσάτσου και της Θεοδώρας Ευστρατιάδου.

Ο Κ. Τσάτσος την εγκύκλια μόρφωσή του την είχε λάβει στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια Μακρή, στο Β΄ Γυμνάσιο Νεάπολης, και στο Διδασκαλείο Μέσης Εκπαίδευσης, ενώ στη συνέχεια σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Από το 1918 έως το 1920 υπηρέτησε στην ελληνική διπλωματική αντιπροσωπεία στο Παρίσι. Μετά από την στρατιωτική θητεία του, 1920 – 1923, έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στην κοινωνική φιλοσοφία, και στη φιλοσοφία του δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης, πόλη της Γερμανίας. Η περίοδος της φοίτησής του σε εκείνο το πανεπιστήμιο στάθηκε αποφασιστικός σταθμός στην κατοπινή εξέλιξη της κοσμοθεωρίας του και της φιλοσοφικής του σκέψης.

Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα ο Κωνσταντίνος Τσάτσος ανέλαβε το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του, αλλά συνέχισε και τις λογοτεχνικές και φιλοσοφικές του μελέτες, και το 1929 αναγορεύθηκε Διδάκτωρ της Νομικής Σχολής, με θέμα της διδακτορικής του διατριβής «Η Νομική ως τεχνική και επιστήμη».

Το 1930 παντρεύτηκε την Ιωάννα, αδελφή του λογοτέχνη και Νομπελίστα Γιώργου Σεφέρη. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκε Υφηγητής στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, και το 1932 είχε προαχθεί σε έκτακτο Καθηγητή. Την περίοδο εκείνη εξέδωσε το σύγγραμμά του «Το πρόβλημα της ερμηνείας του Δικαίου».

Κατά την διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά απορρίφτηκε πρόταση για εκλογή του Κ. Τσάτσου σε τακτικό Καθηγητή, και εξορίστηκε στη Σκύρο το 1939, και στις Σπέτσες το 1940. Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος σε ομάδα φυγάδευσης Ελλήνων και Άγγλων αξιωματικών.

Στις αρχές του 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή, όπου διορίστηκε τεχνικός σύμβουλος της εξόριστης κυβέρνησης Τσουδερού. Στην Ελλάδα επέστρεψε μετά την απελευθέρωσή της τον Οκτώβριο του 1944.

Στις 20 Ιουνίου 1975 ο Κωνσταντίνος Τσάτσος αναδείχθηκε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Η θητεία του ήταν πενταετής, και διήρκησε ως το Μάιο του 1980, οπότε και παραιτήθηκε.

Ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το 1979 εξελέγη ξένος εταίρος της Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών της Γαλλίας, επίτιμος διδάκτωρ της Σορβόννης, και ξένος εταίρος των Ακαδημιών της Ρουμανίας και του Μαρόκου το 1980, ενώ την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το μέγα ευρωπαϊκό βραβείο Κουντενχόβε-Καλλέργη. Τέλος, το 1981 εξελέγη μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Τέχνης και Γραμμάτων.

ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΤΣΟΥ

Το συγγραφικό έργο του Κωνσταντίνου Τσάτσου είναι ογκωδέστατο, και καλύπτει την φιλοσοφία, την ποίηση, το δοκίμιο, την κριτική, καθώς και πολιτικές βιογραφίες και ιστορική ανάλυση, γεγονός που τον ανέδειξε ως μια από τις κορυφαίες πνευματικές προσωπικότητες της Ελλάδας κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Δεσπόζουσα θέση στο έργο του κατέχουν τα κριτικά του δοκίμια, όπως για παράδειγμα για τον Κωστή Παλαμά, και για τους μεγάλους ρήτορες Κικέρωνα και Δημοσθένη, τα φιλοσοφικά του δοκίμια «Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου», «Η κοινωνική φιλοσοφία του Καντ», «Ελληνική πορεία», και πολλά άλλα.

Στο χώρο της λογοτεχνίας ιδιαίτερα σημαντικά είναι τα βιβλία του: «Η τριλογία της ψυχής μου», «Δύο Δράματα», «Ένας διάλογος για την ποίηση», και «Τα ποιήματα του Κ. Τσάτσου». Έγραψε και βιογραφίες, όπως: «Ο Ελευθέριος Βενιζέλος», «Ο άγνωστος Καραμανλής», και την αυτοβιογραφία του με τίτλο «Λογοδοσία μιας ζωής».

Ο Κ. Τσάτσος είχε εκφράσει την άποψη πως όταν θέλουμε να καταλάβουμε το πνεύμα μιας γλώσσας δεν καταφεύγουμε στις γραμματικές και στα συντακτικά, αλλά στα κείμενα των μεγάλων συγγραφέων. Αυτοί υπαγορεύουν στους γλωσσολόγους τους νόμους της γλώσσας, και όχι οι γλωσσολόγοι στους δημιουργούς της γλώσσας.

Από τα παραπάνω προκύπτει το συμπέρασμα πως ο Κωνσταντίνος Τσάτσος υπήρξε κορυφαίος διανοούμενος, υπέρμαχος της ευρωπαϊκής ιδέας, και έγραψε επιστημονικές πραγματείες, νομικά και φιλοσοφικά συγγράμματα, καθώς και λογοτεχνικά έργα.

Στον τομέα της φιλοσοφίας του δικαίου κάποια από τα κύρια έργα του είναι: «Το πρόβλημα της ερμηνείας του δικαίου», «Η κοινωνική φιλοσοφία του Καντ», και «Ελληνική πορεία».

Τον Ιούνιο του 1961 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών στην έδρα της Φιλοσοφίας του Δικαίου, στην οποία διετέλεσε Πρόεδρος και Αντιπρόεδρος, και επιχείρησε μείζονες τομές για την περαιτέρω διεύρυνση του ηθικού κύρους της.

Φιλόσοφος, πολιτικός και διανοούμενος, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος σημάδεψε ανεξίτηλα τα ελληνικά γράμματα και την πολιτική ζωή της Ελλάδας. Το συγγραφικό του έργο καλύπτει τις ακόλουθες κατηγορίες:

*Λογοτεχνία.

*Φιλοσοφία.

*Θεολογία.

*Πολιτικές Βιογραφίες.

*Μεταφράσεις.

*Αυτοβιογραφία.

Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος πέθανε τον Οκτώβριο του 1987 σε ηλικία 88 ετών.

Κλείνω την αναφορά μου αυτήν στην ζωή και στο έργο του με το ακόλουθο ποίημά του:

Ετοιμασία

Δε χρειάζονται πολλά.

Ένα παράθυρο

και λίγος ουρανός,

και δυο κλωνάρια από ένα πεύκο,

από ένα σκίνο.

Να ξέρεις πως θε νά ’ρθει η νύχτα ήρεμη,

πως κάτω από ένα φως

θά ’ναι στρωμένο για τους δύο

ένα τραπέζι,

πως το ανοιχτό βιβλίο

θα υπάρχει πάντα εκεί να περιμένει.

Να ξέρεις

πως μέσα στη σιωπή του σύθαμπου

διαλέγεσαι με μια ψυχή·

πως δεν πλανιούνται μόνες τους

οι σκέψεις σου,

και πως παραφυλάει κάπου ένα γέλιο,

το γέλιο που ξεπλένει

από τη σκόνη, από τη γλίνα,

πράγματα και ανθρώπους.

Να ξέρεις

πως σε κοιτάει η αγάπη

από δυο μάτια γνώριμα, στοχαστικά,

και πως ακόμα κι αν νυχτώσει

θα μένουν πάντα εκεί

αυτά τα μάτια, ανάλλαχτα κι ορθάνοιχτα,

να σε κοιτάζουν.