|
ΗΛΙΚΙΑΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Ο μήνας Οκτώβριος είναι
αφιερωμέμος στα άτομα τρίτης
ηλικίας.
Οπως κάθε χρόνο,
πραγματοποιούνται διάφορες
εκδηλώσεις γύρω από θέματα που
ενδιαφέρουν τα άτομα τρίτης ηλικίας.
Αλλες με στόχο την ενημέρωση των
ατόμων αυτών και άλλες με σκοπό την
ψυχαγωγία τους. Ετσι, αυτές τις
μέρες δεν ξαφνιάστηκα, όταν στον
Αυστραλιανό τύπο διάβασα αναφορές
στους ηλικιωμένους και στις
διακρίσεις που γίνονται εις βάρος
τους λόγω ηλικίας.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται
πολύς λόγος για τα «Ανθρώπινα
Δικαιώματα» και τις διακρίσεις εις
βάρος ατόμων, είτε λόγω της
καταγωγής τους, ( βλέπε
RACISM),
είτε λόγω της σεξουαλικής τους ζωής
(βλέπε
HOMOPHOBIA)
κλπ. κλπ. με αποτέλεσμα να έχουν
συσταθεί ολόκληρα κινήματα με
επικεφαλής άτομα ακτιβιστές. Οι
ακτιβιστές αυτοί ασκούν ισχυρή
επιρροή σε πολιτικά κόμματα και
επιβάλλουν μέχρι και αλλαγές στους
νόμους, ειδικά για την προστασία
αυτών των ατόμων και την τιμωρία
όσων προσβάλλουν αυτά τα άτομα.
Τίποτε όμως ανάλογο δεν
συμβαίνει για το θέμα της ηλικίας (
βλέπε
AGISM
) και τα άτομα που θίγονται
ή αδικούνται και αποκλείονται από
ευκαιρίες λόγω της ηλικίας τους.
Ετσι, συχνά ακούμε και
διαβάζουμε ότι άτομα με μακρόχρονη
προϋπηρεσία και πείρα σε διάφορους
τομείς και εργασιακούς χώρους
παραμερίζονται και σπρώχνονται προς
την έξοδο, απλά και μόνο γιατί έχουν
φτάσει τα 55 , 60 ή και τα 50 ακόμη
χρόνια της ζωής τους. Δηλαδή, έχουμε
φτάσει στο σημείο που οι ικανότητες
και η προσφορά του ατόμου δεν
αξιολογούνται λόγω της ηλικίας του.
Εδώ σημείωνουμε, ότι δεν
αναφερόμαστε σε άτομα τα οποία λόγω
προβλημάτων υγείας αδυνατούν να
αποδώσουν σε προσφορά και
παραγωγικότητα. Μιλάμε για άτομα
υγειή, ικανά και απολύτως πρόθυμα με
πείρα και γνώσεις πολύτιμες για τον
εργασιακό χώρο. Τα άτομα αυτά
σπρώχνονται συστηματικά στο
περιθώριο και την έξοδο με
αποτέλεσμα να καταλήγουν άνεργα ή
ημιαπασχολούμενα και να μην μπορούν
να ξαναβρούν δουλειά, τη στιγμή
μάλιστα, που η Αυστραλία
αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα
ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και
προσπαθεί να το λύσει με μαζική
αύξηση της μετανάστευσης.
Και βέβαια οι διακρίσεις
πολιτών λόγω της ηλικίας τους δεν
περιορίζονται μόνο στον χώρο της
εργασίας αλλά σε όλους τους τομείας
και σε άλλες χώρες.
Σήμερα που το ανθρώπινο
προσδόκιμο όριο ζωής έχει ξεπεράσει
κατά μέσο όρο τα 80 χρόνια, με
πολλούς ανθρώπους να καταφέρνουν να
διατηρούνται σε πολύ καλή φυσική και
διανοητική υγεία, οι διακρίσεις λόγω
ηλικίας είναι «απαράδεκτες» και δεν
έχουν θέση.
Είναι κατοχηρωμένο δικαίωμα
και νόμιμο, το κάθε άτομο ( νεαρό ή
ηλικιωμένο) να αξιολογείται ανάλογα
με τις γνώσεις του, τις ικανότητές
του και την προθυμία και θέλησή του
να προσφέρει και να συμβάλει στην
πρόοδο της κοινωνίας και της χώρας.
Η παληομοδίτικη νοοτροπία
που έλεγε, ότι μετά τα 60 ή και τα
50 ακόμη, ένα άτομο πρέπει να
περνάει στο περιθώριο και να
διαγράφεται από τον δημιουργικό χώρο
δεν έχει θέση στην σημερινή κοινωνία
μας. Κάποτε το ανθρώπινο όριο ζωής
ήτα γύρω στα 50 -55 χρόνια. Σ’ημερα
περνάει τα 80. Ο καθένας μας πρέπει
να έχει την ευκαιρία, εφόσον μπορεί
και το θέλει, να προσφέρει το κατά
δύναμιν.
Οι «ηλικιακές διακρίσεις»
είναι παράνομες και παραβιάζουν τα
Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Υπάρχουν πάρα πολλοί
«ηλικιωμένοι» γύρω μας με τεράστια
προσφορά στις οικογένειές τους, στην
παροικία μας και στην ευρύτερη
κοινωνία, οι οποίοι αποκλείονται από
τις ευκαιρίες που θα τους
εξασφάλιζαν μια καλύτερη ζωή. Η
κοινωνία μας γενικά, δεν εκτιμά τους
ηλικιωμένους, όπως τους αξίζει. Αυτό
είναι το αποτέλεσμα πρόσφατης
έρευνας της Αυστραλιανής Οργάνωσης
για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα .
Τα τελευταία χρόνια ο
αριθμός των «ηλικιωμένων» άνων 65
ετών διπλασιάστηκε και έχει φτάσει
το 15% του συνολικού πληθυσμού.Το
ποσοστό αυτό αναμένεται να συνεχίσει
να αυξάνεται και στο μέλλον.
Αυτή που χάνει και
κυριολεκτικά ζημειώνεται περισσότερο
από τις «ηλικιακές διακρίσεις» και
την περιφρόνηση των «ηλικιωμένων»
είναι η ίδια η κινωνία μας, εμείς
όλοι.
Είναι καιρός να το
καταλάβουμε γιατί και οι σημερινοί
νέοι θα βρεθούν αντιμέτωποι με το
ίδιο πρόβλημα στο μέλλον.
Ευγενία Μωραϊτη ΟΑΜ
Δημοσιογράφος
|
